Daar heb je de mensheid weer

Clematis

Het is een uur of zeven in de ochtend. Het zonlicht maakt een zachte landing op aarde (de zon strijkt liefdevol met haar hand over de aarde).
De schaduwen zijn zo lang als magere reuzen.
Het is stil, je hoort de blaadjes van de wingerd groeien. Ook hoor je hoe bloemen zich ontvouwen (vuistjes van kleur gaan open).
Daar is het koolmeesje weer.
Twiet!
Bouwvakkersschoenen met ijzeren neuzen beklimmen de luid rammelende steigers (de radio gaat mee omhoog).
Een generator begint te walmen.
Een cirkelzaag wordt gestart.
Alles schrikt en krimpt ineen (zelfs de schaduwen krimpen ineen). De wind vlucht weg. Een spinnetje rent vlug naar de rand van z'n web. De bloemen sluiten zich.
Daar heb je de mensheid weer.