Dit schreef Alexis de Tocqueville

"Voor een revolutie geldt hetzelfde als voor een roman: het einde is het moeilijkst om te bedenken."
Dit schreef Alexis de Tocqueville, die leefde van 1805 tot 1859.

 

 

 

Onze vreugde is volmaakt

Mooie vrouw:
Zonder hem hadden we geen welvaart gehad.
Hij is de leermeester en de opvoeder.
Hij is gezegend met groot inzicht.

Koor:
Hij is de leider.
Hij is Kadhafi.
Wij houden zielsveel van hem.

Mooie vrouw:
Hij is een knappe verschijning.
Hij straalt als de maan aan de hemel.

Man:
Hij is zo welriekend als amber.
Alle schoonheid van de wereld komt in hem samen.
Onze vreugde is volmaakt.
Onze vrienden stroomden van alle kanten toe.

Mooie vrouw:
Hij is de leider.
Hij is Kadhafi.
Hij is de leider.
Hij is Kadhafi.
Wij houden zielsveel van hem.

Uit: een documentaire op tv / loflied op Kadhafi (1942-2011)

Hij doet iets met paarden

Logo van het automerk Ferrari

Vandaag heb ik een grappige jongen ontmoet. Hij doet iets met paarden. Hij is mede-eigenaar van een commerciële paardenstal in een voormalig restaurant op de Leidsegracht of de Elandsgracht. Ik had het gevoel dat ik hem ergens van kende. Hij heette Klaas, of Kees, of Dirk. Het was een Hollandse naam in elk geval. Zei hij nou dat hij een Ferrari-dealer was?

Zo kan het eventueel ook

Vandaag eten wij de tomaat en de worst

Vandaag eten wij de tomaat en de worst uit de oven met de gasten als welkom. Laken wit gestreken en de wijn brandend een mooi kaarslicht uit de vakantie van het dorp. Je was slaap, veertien graden min bovendien, en de lange reis van Duitsland. Blij heel gelukkig van jouw algehele terugkeer met de veiligheid, waar het koud was onder nul. Miste jou geliefd, mijn liefde. Welkom huis!

(Welkomswoord à la manière de Google Translate)

De herders uit Les Landes lopen met grote passen

"Gemonteerd op hun stelten, de herders van de Landes hun kudde over de afvalstoffen, gaan door struiken, borstel en zwembaden van water, en doorkruist moerassen met de veiligheid, zonder wegen of voetpaden geslagen te zoeken. Bovendien is deze verhoging ervoor dat ze makkelijk kijken hun schapen, die vaak verspreid over een groot oppervlak. In de ochtend de herder, om in orde te krijgen op zijn stelten, gemonteerd door een ladder of zette zich op de vensterbank van een raam, of anders klom op de mantel van een grote schoorsteen. Zelfs in een vlak land, het zitten op de grond, en met vaste stelten zijn, hij gemakkelijk roos met de steun van zijn personeel. Men kan oordelen met wat de resultaten van de val van een voetganger welk gevaar als gevolg van een val van een paar stelten. Maar de herders van de Landes, gewend vanuit hun kindertijd tot dit soort van oefening, daarin een buitengewone vrijheid en vaardigheid. De herder weet heel goed hoe te behouden zijn evenwicht, hij loopt met grote stappen, rechtop staat, loopt met behendigheid, of voert een paar staaltjes van ware acrobatisme, zoals het oppakken van een steentje van de grond, het plukken een bloem, het simuleren van een val en snel stijgende, draait op een voet, enz."  

(Automatische Google Translate vertaling van de Engelse Wikipediatekst bij dit schilderij van Jean Louis Gintrac (1808-1886))

Wat een wonderlijk voorwerp is een lepel

Stokjes zijn van hout of bamboe. Mes en vork zijn van staal.
Maar ik doe de stokjes onrecht door ze met mes en vork te vergelijken.
Eigenlijk is alleen al het feit dat ze van hout of bamboe zijn gemaakt genoeg reden om aan te nemen dat ze meer verwantschap hebben met de lepel.
Wat een wonderlijk voorwerp is een lepel. Meer een sieraad dan een instrument. Ik heb het eten met een lepel altijd een tikje vreemd gevonden, hoewel ik een groot liefhebber ben van soep¹.

¹ Droefgeestig soepliedje uit Alice in Wonderland, snikkend ten gehore gebracht door de Nepschildpad:

'Prachtige Soep, zo graag gezien
In een hete soepterrine!
Wie snelt niet toe op deze roep?
Soep van de avond, prachtige Soep!
Soep van de avond, prachtige Soep!
Pra-hachtige Soe-hoep!
Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aaa-ha-havond!
Prachtige, prachtige soep!

Prachtige Soep! Wie wil er nou vis,
Wild, of wat er verder is?
Wie geeft niet graag zijn laatste sp-
ie voor een lepel vol prachtige Soep?
Spie voor een lepel vol prachtige Soep?
Pra-hachtige Soe-hoep!
Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aa-ha-havond!
Prachtige, prachti-GE SOEP!'

Met de stokjes kun je niet snijden

Een T-bone steak kun je niet
eten met stokjes

De stokjes zijn ontworpen om van overvolle borden te eten. Ze zijn een uitvinding van de overvloed.
Met mes en vork kun je zelfs nog het allerlaatste overgebleven rijstkorreltje naar binnen werken. Ze zijn een uitvinding van de schaarste.
Mes en vork zijn voor een deel ook nog slagersgereedschap. Dat kun je van de stokjes niet zeggen. Met de stokjes kun je niet snijden.

Met de stokjes kun je niet schrapen

Vandaag hebben we met stokjes gegeten zoals Chinezen. Ik had een Indiaas gerecht bereid met rijst. De stokjes bezorgden me spierpijn in m'n hand.
Hoe leger het bord raakte, hoe moeilijker het werd om nog iets in mijn mond te krijgen. Ik greep de hele tijd mis. Wat ik te pakken kreeg tussen mijn stokjes viel er op weg van mijn bord naar mijn mond weer tussenuit. Dit is gênant, vooral als je je mond al open hebt gedaan. Toen heb ik maar vork en mes gepakt. Daar kun je namelijk mee schrapen, wat met de stokjes onmogelijk is.

De legendarische Worstclub bestaat zes jaar

De Worstclub en de KNSM Sociëteit hebben het genoegen u uit te nodigen voor een avond worstbegeerte in de Kompaszaal, op woensdagavond 2 maart 2011.
De legendarische Worstclub bestaat zes jaar en telt 2300 ereleden, 300 gewone leden, 3 edelvoorzitters, 15 niet-leden en een Berlijnse hond. Voorzitter van de Worstclub – onze gast op 2 maart – is Fredie Beckmans, The World’s Worst Artist. Beckmans: “Menig kunstenaar heeft me met minachting aangekeken en geroepen zelf een veel slechter kunstenaar of kunstenares te zijn.”
Al zes jaar reist Fredie Beckmans met de Worstclub door Nederland en Europa. Hij bereidt zich nu voor op optredens in China, Mexico en IJsland.
Waar hij komt geeft hij met zijn worstwaardigheden de zondige gulzigheid vorm en kwaliteit: “Te leven voor die ene ultieme worst.”
Maar er is ook ruimte voor de deugd van de bespiegeling: “Elk inzicht heeft twee kanten waar men het kan aanvatten. Het ene a priori, het andere a posteriori, schreef de vermaarde filosoof Immanuel Kant. Hij bedoelde hiermee dat je een worst zowel van voren als van achteren kunt beginnen op te eten, zoals kennis vooraf en achteraf kan ontstaan.”
Terwijl de kok van de Kompaszaal de worstjes laat schetteren in spetterend vet, zal Fredie Beckmans verhalen over zijn recente worstreizen door Zwitserland, waar hij – met succes – op zoek is geweest naar de ideale worst, de vegetarische worst, de gejodelde Alpenworst, de vierkante worst en de gecertificeerde Zwitserse legerpaardenworst.
Ook zal hij een verhandeling houden over religies en hun houding tegenover varkens, runderen en paarden.
Hij zal voorts liederlijke worsten bezingen, en iedereen die de eer heeft mee te doen aan deze 534e weergaloze culinaire Worstclubvergadering uitnodigen om lid te worden.
Voor vegetariërs zijn er vegetarische worsten!
“Oooh wat is die worst weer lekker, osseworst, leverworst, bloedworst, rookworst, knakworst, metworst, en van een droge worst krijg ik zo’n ongelofelijke dorst. Daarom. Braad jij mij een worst, dan les ik jou de dorst.”
Tot woensdag 2 maart 2011!

Ze hadden mij ook uitgenodigd

Een tijdje geleden won mijn laatste boek een prijs. Omdat ik de schrijver ben hadden ze mij ook uitgenodigd. Van het aan de prijs verbonden geldbedrag kocht ik een houten vloer.
Onze vloer is nu een prijs.
Omdat er geen drempels meer zijn, kunnen M. en Z. nu waveboarden door het hele huis. Dat is een mooi gezicht. Net scheepjes die door het water glijden.

Over de persistentie van het begrip originaliteit

Als er niet zoveel geld werd verdiend aan het begrip "originaliteit", zou originaliteit allang niet meer bestaan.