Heeft iemand een kous zonder voet gevonden?

De telefoon ging in het Amsterdamse etablissement K.

M. nam op en luisterde naar wat er gezegd werd.

"Momentje," zei ze na een poosje.

Ze legde haar hand op het spreekgedeelte van de hoorn en riep:

"Heeft iemand een kous zonder voet gevonden?"

Niemand.

Stop met je aan me vast te houden

Detail uit het schilderij Noli me tangere

door Giotto di Bondone (1267-1337) 

Iemand die ik ken heeft een nieuwe geestesziekte ontdekt. 

Mijn kennis noemt de nieuwe geestesziekte: het noli me tangere-syndroom.
Noli me tangere betekent: raak me niet aan, of: stop met je aan me vast te houden.
Het gaat om mensen die affectie verwarren met geweld, afspraken met dwang, beloftes met nederlagen.

Mij is verzocht om te helpen met het minutieus beschrijven van het algemene ziektebeeld.
Ik heb dit verzoek afgewezen. Het gaat in tegen mijn casuïstische natuur.

Hij was een onberekenbare driftkop



Willem III

Uit het geschiedenisboek van M. (14): "In 1849 overleed koning Willem II.
Zijn zoon Willem Alexander werd koning Willem III.
Willem III was een onberekenbare driftkop die moeilijk kon accepteren dat zijn macht beperkt was.
Hij schold ambtenaren en ministers uit en gaf bevel hen te executeren.
Premier Thorbecke had altijd twee pennen op zak als hij Willem III iets wilde laten tekenen.
Als de koning de eerste pen woedend had weggesmeten of door midden had gebroken, haalde Thorbecke de tweede pen tevoorschijn."

Wat denk je dat het betekent?

Ik deed vandaag woordenschat met Z. (11).  
Een van de woorden was: aansmeren.

"Wat denk je dat het betekent," vroeg ik aan Z.

Ze dacht even na.

"Dat je iets in iemands hoofd prakt," zei ze.

Over ondraaglijke hitte en behaaglijke warmte

Anders Celcius (1701-1744)

Bij een temperatuur van +11 graden Celcius in de zomer is mijn dikke wollen vest ondraaglijk heet. Maar bij dezelfde temperatuur in de winter is het vest behaaglijk warm. Ik ben, met andere woorden, op een of andere manier toch nog altijd een natuurmens.

Sommigen murmelden wat

Guillermo de Orange door Antonio Moro (1554)

Het Nederlands voetbalelftal heeft vanavond verloren van het Tsjechische voetbalelftal. Ik heb de hele wedstrijd gezien. Ik vond het Nederlands elftal helemaal niet zo slecht. Maar ik zeg erbij dat ik er niet veel verstand van heb. Mensen die er wel verstand van hebben zeggen dat het Nederlands elftal niet goed speelde, en dan druk ik het netjes uit.

Maar ze waren steeds in de aanval, dat valt niet te ontkennen. En Van Persie scoorde een schitterend doelpunt met het hoofd. Het was alleen in het verkeerde doel.

Wat ik bedenkelijk vond, gezien de omstandigheden, was dat de spelers van het Nederlands elftal aan het begin van de wedstrijd niet uit volle borst meezongen met het volkslied het Wilhelmus (een mooi lied). De meesten hielden hun lippen stijf op elkaar. Sommigen murmelden wat. Dat is geen goed begin. Hoewel ik geen nationalist ben, noch een royalist, denk ik dat het uit volle borst meezingen met het Wilhelmus de spelers van het Nederlands elftal zou kunnen helpen bij het behalen van overwinningen.

Ik stuitte op een vreemde kwitantie

Logo van Flourish & Blotts
(Klieder & Vlek)

Ik was onze administratie op orde aan het brengen voor de Belastingdienst.
Ik vond een kwitantie van een boekhandel genaamd Klieder & Vlek, boekverkopers sinds 148 v. Chr.
Ik vroeg aan M. (14) of zij die boekhandel misschien kende: "Ja die ken ik," zei ze. "Het is een boekwinkel uit Harry Potter. Je kunt er komen via de tovenaarskroeg De Lekke Ketel."

 

 Uit de serie Administratie

Het meisje wilde nog een koekje

Kletskoppen

Ik wandelde met M. (42) langs het IJ.
We kwamen bij een gebouw dat Loods 6 heet.
Een vader was daar, op een bankje, aan het praten met zijn dochter van een jaar of drie.
"De koek is op," hoorden we hem tegen het kleine meisje zeggen.
Het meisje wilde nog een koekje of een stukje koek, maar die was dus op.
Toen begon de vader opeens tegen ons te praten:
"De koek is op! Dat zeg je dus tegen je kind als de koek op is!"
Er was hem een of ander licht opgegaan, dat was wel duidelijk.

Sinds mijn geheugen actief is

Mnemosine

Bij sommige namen en gezichten, dingen en toestanden werkt mijn geheugen niet. Dat is al zo sinds mijn geheugen actief is, dus ongeveer sinds mijn geboorte. Het heeft niks te maken met mijn smaak. Het treft zowel mensen, dingen en toestanden die ik mooi, goed of waar vind, als mensen, dingen en toestanden die ik minder mooi, minder goed of minder waar vind. Zou het zo kunnen zijn, dat het geheugen een eigen, onafhankelijke smaak heeft (onafhankelijk van mij, bedoel ik)? Dat er zoiets bestaat als een mnemo-esthetica? Een deurbeleid van het geheugen? Hier een paar willekeurige voorbeelden van woorden, namen en gezichten die mijn geheugen telkens weer de deur wijst: Sharon Stone, Moleskin, Hadjememaar, wingerd, bleekselderij.

"En Scarlett Johansson," zegt M.
Het betreft hier beslist iets anders dan vergeten. Dat is immers de uitgang van het geheugen. Ik heb het hier over de ingang.

Er kwam een stroompje bloed uit haar neus

Vandaag is er een poes overreden in onze straat.
Z. (11) en ik (57) kwamen net aanfietsen met verse croissants voor de lunch toen het gebeurde.

We ontfermden ons over de poes. 
Ze lag midden op straat. 
Ze ademde.
Er kwam een stroompje bloed uit haar neus.

Een vrouw kwam erbij en haalde een deken, een zachtgroene. De vrouw en ik legden de poes voorzichtig op de deken en opzij van de straat.

Toen ging de poes dood.

"Is ze dood?" vroeg Z.

Ik zei ja.
Er vloeiden 11-jarige traantjes.

"Wil je je croissantje?" vroeg ik.

De vrouwen dragen minirokken en hebben blote benen

P. zei: "Ik vind het boek Ten zuiden van de grens van Haruki Murakami een mystiek boek."

We waren aan het biljarten aan de overkant van het IJ.
Inderdaad doen de intensiteit en de eenvoud van Haruki Murakami soms denken aan Rosa van Lima of Franciscus van Assisi (zij konden met dieren praten).
De biljartzaal was groot.
Er stonden wel twintig tafels.
De vrouwen die er kwamen droegen minirokken.
Ze hadden blote benen.
Ze waren heel beleefd.

Wat zal ik hierna eens gaan doen?

Vork, opgevouwen

Nog dertien stukjes te gaan. Wat zal ik hierna eens gaan doen?
Ik sta op een kruispunt. Sommige dingen waar ik jaren aan gewerkt heb zijn bijna afgerond, andere zijn aan verandering toe, weer andere komen gewoon ten einde of staan juist op het punt van beginnen. 

"If you come to a fork in the road, take it," zei Yogi Berra.

Dat moet ik dan maar doen.

Elke sigaret verkondigt de grootsheid van de magie en de ellende van de geschiedenis

Napoleon te paard

J. is gestopt met roken (niet voor het eerst). J. vanmiddag, in een email:
"De ontwenningsverschijnselen worden voor mijn gevoel altijd erg overdreven. Je moet je instellen op een andere tijdsbeleving. De tijd wordt niet meer opgedeeld in korte stukjes roken en langere stukjes niet-roken. De dag wordt een aquarel waarin de momenten met elkaar vervloeien. Dat is het moeilijkste – je kunt de tijd geen halt meer toeroepen."

In deze fraaie regels staat klip en klaar verwoord wat een sigaret is: een magisch instrument dat het – paradoxaal genoeg – mogelijk maakt te ontsnappen aan de tijd, aan de dood.

Elke sigaret verkondigt de grootsheid van de magie en de ellende van de geschiedenis.

Eeuwige Bouillon dankt J. voor zijn Faustiaanse bijdrage aan de immer uitdijende, zuiver casuïstische psychologie op basis van de menselijke perceptie van tijd.

J. wat later, in een sms: "De zon is mooi vandaag, ondanks dat 'ie niet rookt." 

Uit de serie Bijdrage aan een psychologie op basis van onze perceptie van tijd
Uit de serie De tijd
Uit de serie Over roken

Het zitten op een stoel is niet bevorderlijk voor het krijgen van een goed idee

Hek om het Sarphatipark

Ik had een werkbespreking met S.
S. stelde voor om wandelend te vergaderen in het park. 

Dat was een goed idee (het zitten op een stoel is strijdig met het krijgen van een goed idee).
We namen M. mee.
M. is een jonge hond.  
Ik zei tegen S.: "Dit park is ter ere van dr. Sarphati aangelegd."

Dat wist ze al, zei ze.

We zaten op een omgevallen boom. Naast ons zaten Duitse werkelozen. Hoe moeilijk het was om werk te krijgen, zeiden ze tegen elkaar.

We dronken koffie die we onderweg gekocht hadden. De hond M. speelde op het grasveld met andere honden.

Na een poosje zei S.: "Ik ben een romanticus van de toekomst."

Het Russische communisme heeft niet gefaald

Verworpene Poetin op jonge leeftijd

Zeventig jaar lang is in Rusland iedereen vermoord die niet tot de verworpenen der aarde behoorde.
Het is een vergissing om te denken dat het communisme in Rusland heeft gefaald.
Moordenderwijs hebben de verworpenen der aarde daar beslist hun heerschappij weten te vestigen.

Het Oostelijk Havengebied om negen uur in de ochtend

                                                                      foto MB

In de wolk aan de overkant van het water woont K.

Laat negentiende-eeuwse losstaande meerpalen

Veemkade (foto M.)

Op de foto zie je het Amsterdamse Oostelijk Havengebied om negen uur in de ochtend.
Uitstekend boven de kade als rugzwemmers die wachten op het startschot: laat negentiende-eeuwse, losstaande meerpalen.