Gewicht is het enige dat telt

Sinds ik door de pandemie geen boeken meer kan kopen in de winkel, worden de boeken hier per post aan huis bezorgd.
"Rrringgg!!!"
"Pakketje!"
En omdat bij de posterijen gewicht het enige is wat telt weet ik nu precies hoeveel mijn boeken wegen (het staat op de bijgeleverde pakbon).
Gisteren kwam er een boek van 1,06 kilogram. Het was de Nederlandse vertaling van het boek M, il figlio del secolo door de Italiaanse schrijver Antonio Scurati. Het handelt over Benito Mussolini en het is uitgegeven door de Italiaanse uitgeverij Bompiani.
Wat een welvarende naam is Bompiani.
Ik had nog nooit van het boek gehoord (het is een wereldwijde bestseller), maar A. begon er donderdagochtend over, nadat we getennist hadden in het grootste iepenrijke loofbos van West-Europa*. Ik kon wel horen dat A. het een goed boek vond, dus besloot ik het meteen aan te schaffen.
De volgende dag was het er al en ik heb al 50 gram gelezen.

* Sinds de uitbraak van de iepziekte, die veroorzaakt wordt door de schimmel ophiostoma ulmi, zijn zulke bossen zeldzaam geworden.

Wat heeft hij een mooie benen!

Een slice-service uit 1914

In 1914 schreef  Erik Satie uit Honfleur een zeer kort muziekstuk dat hij noemde:

Sport et Divertissements / Le Tennis

Ik ga Le Tennis oefenen op de piano. En ik ga P. vragen om de woorden erbij te zeggen: 

Zullen we spelen?
Ja!
Hij serveert goed.
Wat heeft hij een mooie benen!
En wat een mooie neus.
Een slice-service.
Game!"

De componist was een liefhebber van de tennissport

Hieronder zie je het muziekstuk Match, dat geschreven werd in 1964. Het heeft de vorm van een tenniswedstrijd. In het midden zie je de umpire. De twee cellisten zijn de tennissers.
De componist, Mauricio Kagel, was een liefhebber van de tennissport. Twee jaar nadat hij het stuk schreef werd het voor het eerst uitgevoerd – waarom ook niet? – en het is niet om aan te horen. Maar het is in de vorm van een tenniswedstrijd en alsjeblieft:

Onze rekeningen waren astronomisch

Ik heb zin om te praten maar iedereen slaapt.
Praten is iets geweldigs. De een zegt iets, de ander zegt iets terug en zo maar verder. Het kan een hele avond duren. Zelfs een hele nacht. Er kan bij gedronken en gelachen worden.
Ik herinner me avonden met M. en J. in een bar aan de overkant van het water (de kant van J.)
Onze glazen werden onophoudelijk bijgevuld door de barkeepers (we hadden ze daartoe opdracht gegeven).
Soms kwam er iemand bij ons staan. Iemand die we kenden of niet kenden, zoals een jonge vrouw die viool speelde in een orkest. Ze woonde bij haar oma. Wat een ondeugd was die jonge vrouw en wat kon ze praten!
En aan het einde van de avond waren onze rekeningen astronomisch (in de goede, complimenteuze zin van het woord – rekeningen om trots op te zijn, vorstelijke rekeningen, glorieuze rekeningen).

Ik ben in geen goede stemming

Giuseppe Verdi moest in het geheim repeteren

                        Vlieg, gedachten, op gouden vleugels.
                        Vlieg, strijk neer op de hellingen, op de heuvels,
                        Waar behaaglijk en zacht
                        De zoete briesjes van de geboortegrond geuren!

Deze mooie woorden komen uit de opera Nabucco van Giuseppe Verdi.
Zijn opera's waren zo populair, dat hij in het geheim moest repeteren, omdat ze anders lang voor de première al door Italiaanse straatorgels gespeeld werden.
(Dit is een volmaakte anekdote, vind ik).

De vlinders verraadden zijn aanwezigheid

Er fladderde een witte vlinder om de tennisser Novak Djokovic in de halve finale van de Australian Open.
De vlinder fladderde dichtbij het gezicht van de kampioen en raakte het af en toe even aan.
De kampioen ging geduldig met het diertje om. Hij verjoeg het niet. Hij wachtte rustig  tot het wegvloog.
Ik moest denken aan Mauricio Babilonia, die overal waar hij ging werd begeleid door gele vlinders: "Mauricio Babilonia was er altijd en je hoefde hem niet te zien om dat te weten, want de vlinders verraadden zijn aanwezigheid."*
Morgenochtend speelt de kampioen in de finale tegen de raadselachtige Daniil Medvedev.

* Uit: Honderd jaar eenzaamheid van Gabríel Garcia Márquez

Z. (16) vermaakt zich in het Kröller-Müller (Museum)

(Deze gebeurtenis speelt zich af in de toekomst,
namelijk in augustus 2021)

Over vogels

Dinosauriërhuisje op ons terras

Ik had het boek Metazoa van Peter Godfrey-Smith gekocht.
Op de achterflap stond dat het boek me inzicht zou geven in het ontstaan van het bewustzijn.
Dit inzicht gaf het boek me niet.
Wel stonden er geestige stukjes in over octopussen.
Ook stond erin dat van alle dinosauriërs alleen de vogels de massa-extinctie aan het einde van het Krijt overleefden.

In New York heb je twee soorten huizen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* Volgens M. is dit overdreven

Over het wintertje van februari 2021

Aan de Veemkade zou het altijd winter moeten zijn (ook in de zomer). Ach, wat is onze Veemkade toch een geschikte plaats voor sneeuw om te vallen en voor oostenwind om te waaien!

Over het wintertje van februari 2021

Onze oprijlaan ("L'óprijlâne") vorige week

Wat was het een mooi, kort, goed begrensd, goed gedefinieerd wintertje!

Over taal en werkelijkheid

De Turken willen naar de maan, maar ze hebben geen woord voor astronaut.
President Erdogan heeft de Turken opgeroepen een woord voor astronaut te verzinnen, anders kunnen ze niet naar de maan.
(De president is geboren in een arme wijk van Istanbul; van zijn zakgeld kocht hij ansichtkaarten en flessen water die hij verkocht op straat).

Over corona

 

                                             Oostelijke Handelskade, Amsterdam

Over de woorden guur en onguur

In de middeleeuwen betekende het woord “guur”: vriendelijk.¹
Het woord “onguur” betekende het tegenovergestelde: onvriendelijk.²
Na de middeleeuwen begonnen mensen om één of andere reden “guur” te zeggen als ze “onguur” bedoelden. Het is niet duidelijk waarom dit gebeurde.³
Langzaam maar zeker won de nieuwe betekenis van “guur (onvriendelijk) terrein en in de zeventiende eeuw werd het woord niet meer gebruikt in de oorspronkelijk betekenis (vriendelijk).
Dat de betekenis van een woord verandert in het tegenovergestelde van wat het oorspronkelijk betekende is eigenaardig.
Nog eigenaardiger is het, dat de betekenis van "onguur" niet mee veranderde! Die bleef onveranderd: onvriendelijk⁴, zodat “guur” en “onguur” voortaan hetzelfde betekenden!
En zo zie je hoe de tegenstellingen elkaar in de steek kunnen laten.⁵

¹ Ook wel: lief, lieflijk
² Ook wel: ruw, schrikwekkend, gemeen.
³ P. heeft hier een theorie over, die ik later uit de doeken zal doen.
⁴ Zie 2
⁵ Uit: Relativiteitstheorie en paradox van de tegenstelling door Peter Bekkers / Uitgeverij Opera Non Scripta

Al-Amal betekent hoop

Mars met manen Phobos en Deimos¹

Gisterenavond laat kwam de Arabische satelliet al-Amal aan op Mars (de planeet, niet de reep).
Al-Amal betekent: Hoop.
In de loop van vanmiddag komt de Chinese ruimtesonde Tianwen-1 aan op Mars.
Tianwen-1 betekent: Hemelse Vragen-1.
En volgende week zal een heel Amerikaans laboratorium op Mars landen, genaamd Perseverance.
Perseverance betekent: Volharding.
Hoop, hemelse vragen en volharding.  

¹ In werkelijkheid zijn de manen onregelmatig gevormd (Phobos en Deimos betekenen angst en paniek en terror en schrik).

Grote verschillen vallen ons niet op als verschillen

Wij zien alleen kleine verschillen, bijvoorbeeld tussen twee auto's of tussen twee mensen. Grote verschillen – zoals bijvoorbeeld tussen een vogel en een hamer of tussen bewolking en kaas – vallen ons niet op als verschillen.
Anders gezegd, hoe meer de dingen op elkaar lijken, hoe meer verschillen we zien.  

Uit: Relativiteitstheorie en paradox van de verschillen door Peter Bekkers / uitgeverij Opera Non Scripta