Ze passen niet door de opening

Zwarte specht

Tien jaar geleden timmerde ik een vogelhuisje. Het leek me mooi als er vogels in kwamen.
Tien jaar lang was er geen vogel te bekennen.
Nu de poes dood is komen er eindelijk vogels op af.
Ze passen alleen niet door de opening.
Ze hebben een te dikke kont.
Ze proberen om zich door de opening heen te wurmen, maar ze blijven steken.
Ik raadpleegde P., een vogelkenner.
"Er er is eindelijk belangstelling voor m'n vogelhuisje," zei ik. "Elke ochtend komen er vogels op af, maar ze passen niet door de opening met hun dikke kont, en dan vliegen ze weer weg. Wat te doen? Zal ik de opening iets groter maken?"
"Ik dacht dat je geen verbouwingen meer deed," zei hij. "Misschien kun je een specht inhuren. Echte vaklui, maar prijzig. Alleen de zwarte specht doet het soms nog buiten de boeken om."

Een snorhaar van de overleden poes

Snorhaar van de overleden poes V.

Het stormde vandaag.
In ons huis stormde het ook, want ik had de ramen open gezet.
Stof vloog door de lucht.
Van onder de bank woei een snorhaar van de overleden poes tevoorschijn.

Het is tijd

Poes V.

Hierbij, ter nagedachtenis, een kleine biografie van de poes in negentien berichten:

1 Inspirerende kater gezocht (om gezin mee te stichten)
2 Het leven gaat (niet) door
3 Geef de poes even aan
4 Er is iets vragends in haar gemiauw geslopen
5 Ze wordt er wakker van
6 Zulk werk is minstens het driedubbele waard
7 Hij heeft ballen en ze hangen goed
8 Eindelijk begon er beweging in te komen
9 Het is tijd (hora est)
10 Ik ken hem wel, die kater
11 Toen ik opkeek van mijn laptop
12 Alle ramen en deuren stonden open
13 Haar schoonheid keerde terug binnen enkele minuten
14 De avondlucht is geurig en vol beloften
15 Soms zagen we haar de hele dag niet
16 Ik maakte een contraptie
17 De naaktslakkenjacht was te pijnlijk voor haar geworden

De naaktslakkenjacht was te pijnlijk voor haar geworden

Gisteren is onze poes Vlinder overleden. Ze was tien-en-een-half jaar. Ze had een tumor in haar buik, daar kon ze niet meer van genezen. Het ging almaar slechter met haar, ze had pijn als we haar geen pijnstillers gaven en ze liep steeds moeilijker. Op topsnelheid door de gang rennen was er niet meer bij en de naaktslakkenjacht op het terras, waarvoor toch werkelijk geen grote snelheid en wendbaarheid vereist zijn, was te pijnlijk voor haar geworden.
Toen hebben we besloten haar te laten inslapen. De dierenarts heeft thuis de overdosis slaapmiddel in haar gespoten. Het was erg verdrietig. En zo is een vlindertje heengegaan.
Ze heeft een goed leven gehad. Ze werd geaaid door iedereen, ze kreeg allerlei heerlijke hapjes zoals verse kabeljauw en speciale ingeblikte poezenlekkernijen en ze vond alles wat we haar vertelden interessant zolang ze erbij geaaid werd, al waren er ook zaken waar ze geen enkele belangstelling voor had, zoals de Dolce far Niente Academie. Op het belangrijke gebied van niksdoen kon je haar weinig leren. Vlinder was dol op bewegende touwtjes, vooral als die om een hoekje verdwenen.

Ik maakte een contraptie

De contraptie

De envelop met pijnstillers voor de zieke poes was achter de kast gevallen.
Ik maakte een veiligheidsspeld vast aan een touwtje.
Ik ging daarmee vissen achter de kast.
Het lukte me, als door een wonder, om de envelop met de pijnstillers weer naar boven te halen.

Soms zagen we haar de hele dag niet

Poes V.

Toen de spar¹ kwam moest de poes tijdelijk verhuizen naar een uithoek van de kamer. Ze lag daar heerlijk rustig op haar kussen (in het kussen zit een kuil, daar past ze precies in).
Ze kwam erg weinig van haar plaats. Soms zagen we haar de hele dag niet. Ze kwam niet bij ons om aandacht en rende niet op topsnelheid heen en weer door de lange gang.
We dachten dat het kwam doordat ze verhuisd was naar de uithoek. Toen de spar was afgetuigd en op straat gezet, legden we haar kussen snel weer terug op de oorspronkelijke plaats.
Er kwam geen verbetering in haar toestand, al bleef ze onvermoeibaar snorren. De dierenarts constateerde een tumor in haar buik. Ze wist niet of de poes pijn had. Ze gaf pijnstillers mee. Ze zei: "Als ze weer tot leven komt door het slikken van de pijnstillers, dan heeft ze pijn gehad."
Ze kwam weer tot leven.
Nu maakt ze zich weer schoon. Ze eet haar eten weer in de normale, zittende houding in plaats van staand. Ze komt weer naar de deur om ons te begroeten en vertoont zich weer op het terras om op naaktslakken te jagen.

¹ ("Kerstboom")

De avondlucht is geurig en vol beloften

Lakens aan de waslijn (AI)

De avondlucht is geurig en vol beloften.
Buiten aan de waslijn bewegen de lakens zachtjes in de warme wind.
Straatgeluiden zeilen door het open raam naar binnen. 
Kinderen zijn veel te laat nog buiten.
Onze poes ligt languit op de afkoelende tegels van het terras.

Ik heb het zo druk gehad

Hortensia

Vandaag had ik een vrije dag. Dat was de afgelopen maand niet meer voor-gekomen. Ik heb het zo druk gehad.
Ik zat op het terras in de zon.
Ik dronk een kop koffie.
Ik rookte een sigaret.
Ik las de krant.
Ik gaf water aan de dorstige hortensia.
De poes lag uitgestrekt onder mijn stoel op de koele stenen.
De hortensia dronk het water gulzig en haar schoonheid keerde terug binnen enkele minuten.
Het is een schande (het is jammer) dat de planten geen eigen partij hebben en de dieren wel.
Onze poes voelt zich trouwens niet vertegenwoordigd door de Partij voor de Dieren. Ze zegt dat die partij geen oog heeft voor de belangen van het oneetbare dier en het ongegeten dier, en alleen maar opkomt voor sufferds als koeien en varkens. Maar het kan haar verder niks schelen.
Dat is een van de redenen waarom ik haar graag mag.

Dat de poes en ik de laatste tijd dichter tot elkaar zijn gekomen en regelmatig van gedachten wisselen over allerlei kwesties is trouwens te danken aan Haruki Murakami.
Het valt me op dat totale onverschilligheid en verstandigheid (wijsheid) elkaar niet uitsluiten.

Alle ramen en deuren stonden open

Het was nacht en het was warm.
Het was noodweer boven de stad.
Het stortregende.
Alle ramen en deuren stonden open.
Onze administratie, die altijd lekker in het zonnetje op de vensterbank ligt (naast de poes), was doorweekt.
Alle papieren zaten aan elkaar vast gekleefd.
Ik ben de hele nacht bezig geweest om de papieren van elkaar los te peuteren en aan de waslijn te drogen te hangen (met wasknijpers).
Onze administratie hing aan de waslijn.

Een mooi begin van de dag

Kattenstaart

Vanmorgen vroeg trof M. (41) de kat aan op het aanrecht.
M. joeg de kat van het aanrecht.
De kat werd heel kwaad.
Niet op M., vreemd genoeg, maar op haar eigen staart, alsof die er iets aan kon doen.
Grommend, klauwend, bijtend en blazend rolden staart en kat over de grond.
"Ze is haar verstand verloren," zei M.
Dat leek me een juiste conclusie en een mooi begin van de dag.

Toen ik opkeek van mijn laptop

Felix the Cat

Ik keek op van mijn laptop.
Ik zag het volgende:
M. (38) zat te internetten op haar smartphone.
M. (12) was aan het chatten op haar iPad-mini.
Z. (8) verzorgde haar virtuele huisdieren op de Nintendo DS.
En onze zwangere poes zat een aflevering van Felix the Cat te kijken op tv.
Patiënten, zo leek het, aan het infuus op de afdeling intensive care. Het enige wat ontbrak waren de verpleegsters.

Ik ken hem wel

Eetlust.
Ik ken hem wel, deze kater. Hij komt van de Borneokade, hier bij ons achter. Met mooi weer komt hij altijd naar buiten. Dan loopt hij door de buurt alsof hij hier de baas is: soepel, krachtig, geheimzinnig.

Onze poes laat aan duidelijkheid niets te wensen over

Weer enkele uren later. Onze wispelturige poes laat aan duidelijkheid nu weinig meer te wensen over:

Eindelijk begint er beweging in te komen

Na uren van koekeloeren – ik kan het niet anders noemen – begint er beweging in te komen:

Testiculos habet et bene pendentes

Eindelijk is onze poes er in geslaagd een kater binnen te lokken.
Testiculos habet et bene pendentes.*
Het is dus een goeie partij.
De situatie op ons balkon is nu als volgt:

In de kooi onze poes, rechts de kater

Ze zijn vanaf vanmorgen half zes zo bezig en er is nog niks gebeurd. 

*Hij heeft ballen en ze hangen goed

Over mijn metabolistische mnemotechniek

T.S Eliot 1888-1965

Ik zit op de wc gedichten uit mijn hoofd te leren.
Ik doe dit om mijn nieuwe mnemotechniek Van onder lossen, van boven laden te testen en te vervolmaken.
Deze metabolistische mne-motechniek is gebaseerd op onderzoek dat ik deed in mijn studententijd.
Uit dit onderzoek bleek dat mijn geheugen met lege darmen (en een lege maag) veel beter werkte dan met volle darmen (en een volle maag).
Schijnbaar is het gevoel "vol te zitten" psychosomatisch van aard en heeft het ook een uitwerking op de geest.
Mijn nieuwe techniek werkt zeer goed!
Ik heb zonder moeite in een mum van tijd het lange gedicht The journey of the Magi van T.S. Eliot uit m'n hoofd geleerd.
Het is een zeer mooi gedicht.
Het begint zo:

A cold coming we had of it,

Just the worst time of the year

For a journey, and such a long journey:

The ways deep and the weather sharp,
The very dead of winter.

Zulk werk is minstens het driedubbele waard

Onze poes kon voor drie euro per uur een week lang aan de slag als muizen-vanger en muizenverjager.
Ik vond drie euro per uur te weinig.
Ik heb het aanbod afgeslagen, hoewel we de extra inkomsten goed kunnen gebruiken.
Zulk hooggekwalificeerd werk is minstens het driedubbele waard.

Ze wordt er wakker van

Mijn bovenbuurvrouw, de filmregisseur, sprak me aan op onze binnenplaats:
"Besef je wel dat ik altijd wakker word van jou?"
"O?" zei ik.
"Ja, want je neuriet en je praat met de poes."
"Dat wist ik niet zeg," zei ik.
"Ja, en ik word er wakker van, want je doet het buiten, hier op de binnenplaats."
Ik beloofde om er op te letten en fietste weg om sigaretten te kopen. Daar heeft ze trouwens ook al meerdere keren een opmerking over gemaakt.
Toen ik vijftien minuten later weer terug aan kwam fietsen was ik het hele gesprekje vergeten, maar het werd me in herinnering gebracht doordat ik het liedje Telkens weer neuriede en de poes begroette die beneden bij de deur stond te wachten: "Hé poes, ik ben er weer hoor."
Dat mag dus nu niet meer. Ze wordt er wakker van.
Maar Telkens weer? Wonderlijk. Eens op letten.

Ze wil de hele tijd bij ons zitten

Onze poes is veranderd door de mislukte zwangerschap. Ze is aanhankelijker dan ze ooit geweest is en er is iets vragends in haar gemiauw geslopen: "Miauw?"
Vroeger was het: "Miauw!"
Ze wil de hele tijd bij ons zitten. Dat wilde ze altijd al, maar voorheen was ze niet zo vasthoudend. Ze heeft zelfs een poging ondernomen om op mijn hoofd te gaan zitten. Ik lag te slapen op de bank en ik werd wakker doordat ze pogingen deed om erop te gaan zitten.

Geef de poes even aan

"Pak de poes er even bij, dan kunnen we wat zien."*








 

*M. (10) tegen Z. (7) in het donker.