Sokkenlade

Er is iets aan de hand met mijn sokkenlade. Hoe meer sokken ik eruit haal, hoe voller met sokken hij wordt. Het lijkt er op dat het een kraamkamer voor sokken is. Iets dergelijks is trouwens ook aan de hand met het vogelhuisje op het terras. Nu al de derde leg! Niet van sokken uiteraard, maar van koolmeesjes.

Uit het Polygoonjournaal (1)

"Men krijgt steeds meer de indruk dat de mens een wezen is dat zich voedt met elektriciteit, want overal waar hij gaat en staat bevindt zich in zijn kielzog een warboel van snoeren en stekkers, en het eerste wat hij doet als hij ergens aankomt, is stopcontacten zoeken. Het zal niet lang meer duren, eer de immer voortgaande evolutie in haar onvoorspelbare en onvoorstelbare vindingrijkheid de eerste menselijke baby's geboren laat worden met snoeren en stekkers van vlees en bloed, zodat toekomstige generaties zich te allen tijde kunnen aansluiten op het net en nimmer om elektriciteit verlegen hoeven te zitten."

(On)geloof

Ruig Iers landschap

M'n tennisleraar vertelde me na afloop van de les het volgende verhaal. Zijn vriendin - vertelde hij - is een Ierse. Elk jaar gaan ze op vakantie naar Ierland, want daar woont haar moeder. Op een keer wandelden ze door het ruige Ierse landschap en ze kwamen bij een meer met een strand. Het was een snikhete zomerdag en ze besloten te gaan zwemmen. Toen ze op het punt stonden om het water in te rennen, kwam er een plaatselijke bewoner op ze af, een wonderlijk en harig type.
"Dit meer heeft geen bodem," zei hij.
Ze geloofden hem natuurlijk niet. Geen meer is zonder bodem, en bovendien stond nergens een bordje No swimming of een bordje Dangerous. Toch sprongen ze er niet in. Ze durfden niet meer, hoe ze ook naar verkoeling snakten.

Viscositeit

Hoe langzaam en moeizaam sommigen van de ene in de andere gemoedstoestand raken! Het is een ware tocht door de woestijn. Ze doen er dagen over, weken, maanden, jaren, een heel leven. Soms lukt het zelfs niet binnen een leven. Het valt me op dat de donkere gemoedstoestanden (zoals somberheid of wrok) bestendiger zijn dan de lichte (zoals vrolijkheid of "zand erover!"). Er hoeft maar iets te gebeuren en weg is de vrolijkheid. De somberheid laat zich veel minder makkelijk vermurwen op te krassen.
Tegen deze stroperigheid of plakkerigheid helpt geen psycholoog of therapeut of psychiater. Het enige wat helpt is theater: veranderlijkheid oefenen, geen "mens uit één stuk" willen zijn maar meerdere levens leiden. Onberekenbaar worden, op de eerste plaats voor jezelf.

Landica

Romeinse loden slingerkogel

In het jaar 713 Ab Urbe Condita (40 v.Chr.) vloog er nabij de Romeinse stad Perusia met grote snelheid een kogel door de lucht, waarin met een mes de volgende woorden waren gekerfd: 

Ik ben bestemd voor Fulvia's clitoris

Fulvia was de vrouw van de vijandelijke legerleider. De kogel werd bij archeologische opgravingen teruggevonden en het was het eerste bewezen gebruik van het woord clitoris (landica) in het Latijn.
Het is te ingewikkeld om uit te leggen waar de slag, of beter gezegd het slagje bij Perusia om ging, maar het was beslist geen onbelangrijk slagje kan ik je verzekeren, al was het alleen maar omdat het allemaal eindigde met de nederlaag van de Romeinse Republiek en het begin van het Romeinse Keizerrijk, en omdat die dag het nieuwe woord clitoris op een kogel door de lucht vloog.

Hiero, daaro, waaro

De moeder van al het leven**

In de stad Hieropolis* in Turkije, een oude Romeinse badplaats, ligt de ingang van de onderwereld. De ingang werd voor het eerst beschreven in de achtste eeuw na de stichting van Rome (de eerste eeuw n.Chr.) door de Griekse historicus van goede komaf Strabo.
Rond de ingang was een tribune gebouwd waar toeschouwers konden toezien hoe offerdieren bezweken aan de dodelijke damp die uit de ingang van de onderwereld kwam. 
De offerdieren - stieren en vogels - werden bij de ingang gelegd door priesters van de godin Cybele, de moeder van al het leven, die in het voorjaar werd vereerd met gekke feesten. Om priester van Cybele te kunnen worden, moest een man zichzelf castreren. De plek waar hij z'n ballen neergooide was een gezegende plek.
De dodelijke damp werd de adem van Hades genoemd, of de adem van Cerberus (Κέρβερος in het Grieks). Hades was de god van de onderwereld en Cerberus was zijn waakhond. 
Bijna tweeduizend jaar lang lag de ingang verborgen achter een christelijke muur. Negen jaar geleden vonden Italiaanse archeologen de ingang terug. Ze hadden gezien dat bij de muur vogels dood neervielen uit de lucht. 
Onderzoek wees uit dat "de adem van Hades" CO2 is. Het ontsnapt daar uit de aarde via een breuklijn. De concentratie is zo sterk dat een mens of een stier binnen een minuut gedood wordt; een vogel houdt het geen seconde vol.
Nog even en de hele wereld is Hieropolis geworden!
Zou er ook ergens een Daaropolis zijn, vroeg ik me af?
En zo ja, waaro?

* De stad wordt Hierapolis of Hiërapolis genoemd, maar op antieke bronzen munten uit de stad staat Hieropolis, en zo schrijft Mary Beard het ook. 
** Dat ze ooit een vader tot moeder van al het leven hebben gemaakt!

In en om het huis: wat (wie) ik zie wanneer ik 's morgens vroeg over m'n beeldscherm heen naar buiten kijk