De quintessens ontglipt ons

Ik beleefde achter elkaar twee moderne wonderen.
's Ochtends zag ik iemand die ik van tv ken in het echt.
En 's avonds zag ik iemand die ik in het echt ken opeens op tv.
Ik kan niet zeggen dat het ene meer indruk op me maakte dan het andere.
Beide gebeurtenissen bezorgden me een schokje. Ik werd bij mezelf een verhoogde alertheid gewaar, ongeveer zoals bij een of andere dreiging.
Ik meende in de twee schokjes de quintessens van de roem op de staart te trappen. Maar voor ik het onder woorden had gebracht, was de quintessens me alweer ontglipt. 
Zou het zo kunnen zijn, dacht ik, dat de quintessens ons per definitie ontglipt? Dat zij eenvoudig te vluchtig is – als een geurtje? En dat de mensheid daardoor in ketenen zucht, zoals geschreven staat in het hartstochtelijke volkslied van de Colombianen?

Ja, al het essentiële ontgaat ons. Daarom zijn onze boeken zo dik¹ en zitten we tot onze nek in de stront. (Mogelijk heeft Rabelais weet gehad van de quintessens).

¹ Het Vermoeden van mevrouw Duifjes: "Hoe dikker het boek, hoe onmachtiger de schrijver."

Het is niet Bints maar Binst!

Vandaag arriveerde het naambordje van de firma Binst & Onderwijl.
Het was mooi verpakt in een wietzakje met luchtdichte sluiting.
Mevrouw Duifjes ontdekte een grote fout.
"Het is niet Bints maar Binst!"
(Binst is Vlaams voor onderwijl).

Wat zit uw haar gek

Mevrouw Duifjes doet 's morgens altijd de boodschappen.
Behalve mijn secretaresse is ze ook juriste, waardoor ze zich altijd netjes aan de letter van het boodschappenlijstje houdt.
Vanmorgen kwam ze onverrichterzake op kantoor: "Lege schappen en lange rijen in Albert Heijn, het lijkt de Sovjet Unie wel. En wat zit uw haar gek."
Dat laatste klopt, het is veel te kort geknipt. 
"Maar u kunt het hebben hoor!"

Mevrouw Duifjes is er niet

Mijn secretaresse, mevrouw Duifjes, is vandaag voor het eerst in twintig jaar niet op haar werk verschenen. Ik vond haar de laatste tijd al wat verward.

Als ik ergens heen ga

Als ik ergens heen ga probeer ik altijd de kortste weg te nemen. Albert Heijn benader ik bijvoorbeeld langs de kade. Maar als ik terug ga – van Albert Heijn weer naar huis – dan lijkt een andere weg korter, namelijk niet langs de kade, maar langs de bloemenstal.
Mijn secretaresse, mevrouw Duifjes, vindt het allemaal maar bedenkelijk.

Over mevrouw Duifjes

Mijn secretaresse, mevrouw Duifjes, kijkt me altijd heel misprijzend aan.