Het terras, zomer 2022

 

Het is lente in het Oostelijk Havengebied

De werktafel, herfst 2020

Het is moeilijk afscheid te nemen van kwellingen

Onder de gootsteen

1.
We hadden een lekkende keukenkraan.
Hij drupte de hele tijd en ik had geen zin om een nieuwe te installeren.   

2.
Vroeger had ik een aannemerij met E..
E. was mijn compagnon.
Wij waren succesvol.
Wij verdienden veel geld.
Aan het einde van elke maand gingen wij naar de winkels.
O, en wij kwamen thuis met tassen vol. 

3.
E. kon loodgieten.
Mijn vader kon ook loodgieten.
Mijn vader vloekte onophoudelijk als hij op z'n rug in het kastje onder de gootsteen lag en dat doe ik ook. Als ik niet op tijd gestopt was met loodgieten was ik nu dood geweest. Dood van het vloeken. 

4.
Al het gereedschap is te groot in een gootsteenkastje.
Je ligt op je rug.
De moeren die je los draait vallen op je bril.
Het water drupt op je voorhoofd.
De ijzerzaag kan maar een centimeter vooruit en achteruit. 

5.
Wat een luxe is een niet druppende kraan!
De gewoonste dingen zijn een grote luxe. Toch hoor ik nog druppels vallen uit de nieuwe kraan. Maar ik zie ze niet in de gootsteen vallen. Het is m'n verbeelding die de druppels hoort vallen. M'n verbeelding zet het druppen van de kraan nog even voort. 't Is moeilijk afscheid nemen van kwellingen. Dat weet iedereen. 

 
Het druppelen van de oude kraan 

Een lied om te zingen

De lucht boven ons huis:

 

 

 

 

 

 

 

 

De tulpen in de vaas:

 

 

 

 

 

 

 

 

Het nieuwe witte linnen overhemd:

 

 

 

 

 

 

 

 

Het nieuwe blauwe linnen overhemd:

 

 

 

 

 

 

 

Tafellaken (links) en inpakpapier van het nieuwe blauwe overhemd (rechts):

 

 

 

 

 

 

 

 

Een lied om te zingen:

Danse Russe

If when my wife is sleeping
and the baby and Kathleen
are sleeping
and the sun is a flame-white disc
in silken mists
above shining trees, –
if I in my north room
dance naked, grotesquely
before my mirror
waving my shirt round my head
and singing softly to myself:
"I am lonely, lonely,
I was born to be alone,
I am best so!"
If I admire my arms, my face.
my shoulders, flanks, buttocks
against the yellow drawn shades,˗
Who shall say I am not
 the happy genius of my household?¹

¹ Door: William Carlos Williams

De maan boven ons huis, gisteravond

(Z 15, M 18, M 47, P 61)

Schaduw van wingerd, zon en bries

De huiskamer 's avonds, 2019

Ik maakte een contraptie

De contraptie

De envelop met pijnstillers voor de zieke poes was achter de kast gevallen.
Ik maakte een veiligheidsspeld vast aan een touwtje.
Ik ging daarmee vissen achter de kast.
Het lukte me, als door een wonder, om de envelop met de pijnstillers weer naar boven te halen.

Wat zal ik dan voor je maken?

Broodje met pindakaas en jam

Z. (14) was hard aan het werk aan haar proefwerk wiskunde.
Ik bracht haar een broodje met pindakaas.
Toen ik even later aanklopte op de deur van haar kamer had ze het broodje nog niet opgegeten.
"Ik hou niet zo van pindakaas," zei ze.
Dus bracht ik haar een broodje met jam.
Ik dacht dat ze dat wel lekker vond.
Maar nee, daar hield ze ook niet zo van.
"Wat zal ik dan voor je maken?" vroeg ik.
"Graag een broodje met pindakaas én jam."

Over onze nieuwe wasmachine

Bij vergeleken onze vorige wasmachine heeft onze nieuwe wasmachine nogal een nare persoonlijkheid.

Zie voor onze vorige wasmachine: https://proefstation.blogspot.com/2010/04/in-en-om-het-huis-4-afscheidsliedje-van.html

Er kwam een stroompje bloed uit haar neus

Vandaag is er een poes overreden in onze straat.
Z. (11) en ik (57) kwamen net aanfietsen met verse croissants voor de lunch toen het gebeurde.

We ontfermden ons over de poes. 
Ze lag midden op straat. 
Ze ademde.
Er kwam een stroompje bloed uit haar neus.

Een vrouw kwam erbij en haalde een deken, een zachtgroene. De vrouw en ik legden de poes voorzichtig op de deken en opzij van de straat.

Toen ging de poes dood.

"Is ze dood?" vroeg Z.

Ik zei ja.
Er vloeiden traantjes.

"Wil je je croissantje?" vroeg ik.

Over Halloween

Links: Z. (10), rechts B. (10)

                

Over sperziebonen

Sperziebonen

Met trots meld ik dat we er in geslaagd zijn sperziebonen te kweken. 
Later meer over dit miraculum domesticum (huiselijk wonder).

Over de steilheid van trappen

De restauratie van de Amsterdamse Brug (1957) is afgerond.
Ik kom elke week met de fiets over die brug om de auto op te halen.
De auto staat langs het kanaal waar de brug overheen ligt.
De brug heeft trappen naar beneden, sub ponte.
Vroeger waren de trappen veel te steil maar na de verbouwing zijn ze veel te onsteil!
Je weet gewoon niet hoe je moet lopen.
Trede voor trede is een te korte pas, maar twee treden tegelijk is een te lange pas – en niet alleen voor volwassenen met lange benen. Ik zag ook twee jongens van een jaar of twaalf worstelen met de materie.

Het universum en ik / Hoe de zon vandaag mijn sigaret aanstak

Z. (8) en haar nichtje Z. (13) maaien het gras te J.

M. (11) krijgt bericht van het Ignatius

 

 

Over mens en dier

                                                         M. (11) en de poes

Hé! Au!

                                                          P. (54) en de eend