Hé, het was feest

Jérôme Gommers de dichter

We hielden een groot feest in een koffiehuis vlakbij een ontsmettingsgebouw aan de Oostelijke Handelskade te Amsterdam.
We hielden het feest vanwege de verschijning van de dichtbundel Momentums laadklep, waarin buitengewone gedichten staan. 
Het was een mooie zaterdagnamiddag in oktober, er waren veel mensen, en het leek wel of we op het platteland waren, hoewel we in Amsterdam waren, in het Oostelijk Havengebied aan het IJ.

Het waaide, waardoor de bomen ruisten (feestgeruis).
Er was een heldere maan en een heldere, opengewaaide lucht. Dezelfde lucht waarover Nescio schreef: "Wij waren blij en uitbundig om niets, om de lucht om ons heen, die wij ademden, en om de lucht boven ons, die wij zagen." 
Toen de dichter het podium betrad, barstte er een klaterend applaus los en er klonk aanmoedigend gefluit op vingers. Hoeden, petten en kussentjes vlogen door de lucht. Na afloop kreeg hij nóg een klaterend applaus, mede omdat hij zijn toespraak besloot met de gevleugelde woorden: "De bar is geopend!" 
Wij waren in opperbeste stemming. Wij waren licht geëxalteerd (maar hé, het was feest). Wij hemelden de dichter op, hoger naarmate de avond vorderde. Enkele flarden:
"... niet dat dwangbuizige, matglazige, witjassige... niet dat ineengedokene, opgeslotene, opgevouwene... maar een waaien..." 
"... gedichten die de aarde zóeken in plaats van eraan te willen ontsnappen..."
"... ik denk dat ze ook in het pikkedonker leesbaar zijn..."
"... ik snap er niks van, dat is een goed teken..."
"... gedichten die de goden zullen behagen, want er zitten krassen op..."
"... tyrtaïsch...!" (dat vond ik een beetje overdreven)
"... gedichten met het syndroom van Gilles de la Tourette..."
"... prachtig mooi, dat Pale King Blue...!"
"... poëzie die je moet opslurpen..."
En zo ging het maar door de hele avond, ook nadat er geroepen was: "De bar is gesloten!", dus je snapt wel dat al dat ophemelen niet aan de gratis drank lag en dat je die bundel vlug moet kopen, vóór hij is uitverkocht.

Jérôme Gommers / Momentums laadklep / Uitgeverij Tijloos / najaar 2019 / €18,50

Het is fijn dat er aan ons geen besjes groeien

Het valt me op dat aan sommige planten, struiken en ook bomen in de herfst blauwe of paarse besjes komen.
Op de foto zie je links een wingerdtakje met blauwe besjes, en rechts een mirretakje met blauwe besjes. 
Het is zonder meer fijn dat er aan ons – aan ons mensen, bedoel ik – geen blauwe besjes komen in de herfst.

Mark Zuckerberg gedroeg zich als een jongetje

Mark Zuckerberg

Ik zag een verhoor van Mark Zuckerberg.
Hij is de oprichter van Facebook.
Hij werd verhoord door congresswoman Alexandria Ocasio-Cortez.
Naar haar is een asteroïde vernoemd.¹
Zuckerberg gedroeg zich tijdens het verhoor als een jongetje en dus werd hij door Alexandria Ocasio-Cortez toegesproken als een jongetje. 

¹ Het betreft de asteroïde (23238) Ocasio-Cortez

Over de wingerd

Gevallen blaadje van de wingerd,
glimlachend

Elk jaar in de vroege herfst wordt de wingerd op ons terras vuurrood.
Niet geleidelijk aan, maar van de ene op de andere dag.
Dit vuurrood-zijn duurt een week of twee, dan vallen alle vuurrode blaadjes tegelijk op de grond.
Daar blijven ze nog een paar weken liggen, glimlachend.

Hij was een goede kracht

Nachtelijke foto van de HP Jaloezie 5010

Mijn oude printer zuchtte en steunde en kreunde bij het printen.
Een week geleden heeft hij het loodje gelegd.
Hij was een goede kracht.
Hij hield van printen.
Ik had 'm van P. gekregen.
Nu hebben we een nieuw printer, een HP Envy 5010 (HP Jaloezie 5010).
Hij doet alles geruisloos.
Hij kan tweezijdig printen.
Ook is hij lelijk.
Als de cartridges bijna leeg zijn, dan stuurt hij automatisch via internet – "buiten de beschaving om," zei M. – een bericht naar de leverancier van de cartridges, zodat we altijd op tijd nieuwe inkt hebben. Nu hebben we dus naast een piano met ingebouwd applaus ook een printer die zelf inkt bestelt. En binnenkort komt er een koelkast die zelf voedsel bestelt.
Eigenlijk ga ik liever zelf naar de supermarkt. Zo dicht bij een overvloed aan voedsel zijn, dat is aangenaam.
Supermarkten lijken wel wat op bibliotheken. Alleen staat er in bibliotheken "voedsel voor de geest". Het genuttigde voedsel moet na verloop van tijd naar de bibliotheek terug gebracht worden, zodat een ander het kan nuttigen – iets wat bij supermarkten niet het geval is.