Ik slik nog maar drie pilletjes

Ochtend Middag Avond Nacht
(overzichtelijk pillendoosje)

Als er chtend en iddag staat, dan denk ik de o en de m er vanzelf bij. Maar als er vond en acht staat, dan denk ik de a en de n er niet vanzelf bij!
(Vlak na de transplantatie van de stamcellen moest ik veel pillen slikken die in een grote overzichtelijke doos zaten. Nu slik ik nog maar drie pilletjes die in een veel kleiner maar even overzichtelijk, mogelijk overzichtelijker, doosje zitten).

Voor de verandering is alles waar

Opmerkelijke  begroeting (3x)

In het boek Goudzand staan dagboekaanteke-ningen en verhalen die de Russische schrijver Konstantin Paustovski schreef tussen 1914 en 1968. En ook brieven.
Voor de verandering zijn alle superlatieven die de uitgever op de achterflap heeft gezet waar.¹
De kapper Boeroechov komt in het boek voor. Hij gebruikte en bewaarde het haar dat hij bij leden van de Communistische Partij afknipte om wandtapijten te weven met een afbeelding van Lenin erop.
En ook deze opmerkelijke begroeting komt erin voor: "Lazarenko begroette Alisa² door driemaal over haar heen te springen, waarbij hij iedere keer boven het hoofd van de grote tragédienne een salto mortale maakte."
Precies zo ga ik binnenkort dr. K. begroeten om haar mijn grote dankbaarheid en respect te tonen.

¹ Het betreft de superlatieven "episch", "ongelooflijk", "gruwelijk", "prachtig"(2x), "uniek", "eindeloos", "ontroerend", "magisch", "schitterend", "magnetisch".
² De actrice Alisa Koonen (1889-1974).

Ik had bloedige schaafwonden

We waren aan het tennissen. 
Ik rende.
Ik was op volle snelheid.
Ik viel (ik struikelde).
Ik had bloedige schaafwonden aan mijn ellebogen en knieën (geen Nederlandvormige).
Een jaar geleden was vallen dodelijk.
Nu zag ik hoe het wondvocht de wonden schoonmaakte, hoe de bloedplaatjes de wonden deden opdrogen en hoe – onder mijn ogen – de bloedige schaafwonden verdwenen alsof er niets gebeurd was.¹
En we speelden verder.

¹ In werkelijkheid ging het helen van de schaafwonden natuurlijk langzamer. Zoals ik eerder schreef hoef je, om een wonder te simuleren, alleen maar de tijd tussen twee gebeurtenissen of toestanden drastisch in te korten.

Over beharing

De haartjes van mijn wenkbrauwen beginnen terug te komen. Ze zijn niet licht maar donker!
Het haar op mijn hoofd begint ook terug te komen.
Er groeien tal van sprietjes uit m'n hoofd, precies zoals de eerste sprietjes uit een pas ingezaaid grasveld, met hier en daar een madeliefje.
Als er maar geen madeliefjes uit mijn hoofd gaan groeien.

Je moet een beetje geluk hebben

Fortuna op een muntstuk

Het was twee dagen voor de stamceltransplantatie.
"Je moet een beetje geluk hebben," had dr. T. gezegd.
Er werd dagelijks veel voedsel gebracht.
Ik mocht niet mager worden.
Die dag kwam het voedsel zeer vroeg in de ochtend. 
"Goedemorgen," zei degene die het bracht, "wat wilt u eten en wat wilt u drinken?"
Ik vroeg hoe zij heette (het is goed om de naam te kennen van degene die het voedsel brengt).
"Ik heet Fortuna," zei ze.
Daar was ze.

Het is dag tweeënzestig

Twee stamcellen

Q. is mijn zusje.
Zij is zeer vrijgevig.
Tweeënzestig dagen geleden kreeg ik van haar: miljoenen stamcellen.
Q.'s stamcellen maken nu mijn rode bloedcellen, mijn vijf soorten witte bloedcellen en mijn bloedplaatjes.
Het maken van het bloed door de stamcellen heet: hematopoëse.
Dit komt van het Griekse αἷμα – bloed –, spreek uit: haima.
En van het Griekse ποίησις – maken, scheppen, vormen –, spreek uit: poièsis.
Aἷματοποίηση.

Over beharing

Illustratie Salvador Dalí

Ik had geen beharing meer.
Nu lijkt er weer haar te groeien op de plek waar een sik en op de plek waar een snor zou kunnen ontstaan.
De Engelse schrijver Charles Dickens had een mooie sik.
De Siciliaanse schrijver Luigi Pirandello had ook een mooie sik.
En Salvador Dalí had een mooie snor!

Café Barmhartig zit in een hoge toren

Kapuziner Kaffee uit Wenen

Gisteren heb ik voor het eerst weer koffie gedronken.
Ik heb cappuccino gedronken.
Cappuccino komt van Kapuziner Kaffee uit Wenen.
In Wenen heet cappuccino melange.
M.(50) nam de cappuccino voor me mee uit Café Barmhartig.
Degene die de cappuccino inschonk was degene die vertelde dat cappuccino van Kapuziner Kaffee uit Wenen komt en daar melange heet.
Café Barmhartig zit in een hoge toren aan de Oostelijke Handelskade.
Die toren wordt genoemd: de rotte kies.

Ik wil het bezitten

Vaas met rode papavers en madeliefjes

Op mijn kamer mogen geen bloemen.
Daarom heeft M. bloemen meegebracht.
Nou ja, een schilderij van bloemen. 
Het hangt hier aan de muur en het is een reproductie.
Het schilderij heet in het Duits: Vase mit Kornblumen und Klatschmohn.
In het Frans heet het: Vase avec marguerites et coque-licots.
In het Engels: Red poppies and daisies.
En in het Nederlands: Vaas met rode papavers en madeliefjes.
Vincent Van Gogh heeft het geschilderd in 1890 in het stadje Auvers-sur-Oise, niet ver onder Parijs. Hij ligt daar begraven. Hij ligt naast zijn broer in een verwaarloosd graf, zegt A.
Verwaarlozing maakt dingen mooier (misschien niet alle dingen).
Ik vind het een mooi schilderij, ik ben er verliefd op, ik wil het bezitten en de enige zijn die ernaar kan kijken. Ik heb onderzocht wat het kost. Het is prijzig.

Uitzicht vanuit mijn tijdelijke verblijf (bewegend beeld)

Uitzicht met vervaarlijk over mij heen zwenkende kleine kraan

Alles begint met een ontploffing (Over goed en kwaad)

De bommenwerper Junker Ju 88 A-4 waarmee het
allemaal begon.¹

1.
Gisteren werd er een heel dun infuusslangetje ingebracht in een ader van mijn linkerarm.
Het slangetje moest precies uitkomen in de grote holle ader vlak boven mijn hart (daar is veel en snel stromend bloed).
Op de röntgenfoto bleek dat het ingebrachte slangetje iets te ver was doorgeschoten.
Het bungelde in mijn hart als een vislijn zonder haakje.
Vanmorgen hebben de verpleegsters het iets ingekort.  

2.
Op 3 december 1943 bombardeerden Duitse Junker Ju 88 A-4 bommen-werpers de haven van de Italiaanse stad Bari.
Een Amerikaans schip met stikstofmosterd ontplofte.
De zeer giftige stikstofmosterd veroorzaakte bij de slachtoffers een daling van het aantal snel delende cellen, terwijl al het andere weefsel onaangetast bleef.
Zo ontdekte de medische wetenschap de cytostatica (cytostatica zijn medicijnen die bij chemotherapie worden gebruikt).
Drie jaar na het bombardement werd het eerste cytostaticum uit mosterdgas ontwikkeld.
Nog drie jaar later werd de eerste "chemotherapie" gegeven aan iemand.
En vandaag wordt het aan mij gegeven.

3.
Alles begint met een ontploffing (behalve het heelal).

¹ Foto: Bundesarchiv, Bild 101I-417-1766-03A / Ellerbrock / CC-BY-SA 3.0

Zaterdagavond om zes uur kwam de koorts

Reusachtig glazen covidvirus door Luke Jerram

Bericht van PB, leukemist 3e klasse uit het Grote Leger der Zieken¹ dat "de mensheid"² genoemd wordt:
Melde gehorsamst.
Zaterdag om zes uur 's avonds kwam de koorts. Ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had.
Ik ging direct naar het ziekenhuis.
In de strijd tegen de vijand zijn aarzelen en treuzelen ongeoorloofd.
Onmiddellijk werden er bloedkweekjes gemaakt om te onderzoeken of er vijandige bacteriën in mij zaten. Dit was niet het geval
Wel werd vastgesteld dat er covid was binnengedrongen.
Voor de zekerheid kreeg ik vijftien tabletten amoxicilline / clavulaanzuur mee naar huis, een doder van vijandige bacteriën.
Die nacht droomde ik zoals ik altijd droom als ik koorts heb, namelijk steeds hetzelfde, mislukkende (iets wilde iets anders worden, maar het mislukte steeds (x 100)³).

¹ Grande Armée de Malades
² Homo aegrotans, voorheen homo sapiens.
³ Een rudiment van het verlangen naar en het vermogen tot metamorfose (in mij)

Overal waar vet zit

Mijn linkerbil in 2001 (foto M.)

Periodiek krijg ik injecties.
Overal waar vet zit is een geschikte plek om te injecteren.
Ik mag kiezen.
De injecties in de bil en de arm bevallen me het best. Ze veroorzaken daar geen grote rode vlekken.
Maar soms ontstaat er wel een grote rode vlek (en die kriebelt).
Om te onderzoeken hoe het komt dat er soms een rode kriebelige vlek ontstaat, doen J. en ik een experiment (J. is een van de injectrices; dit woord bestaat niet, maar je snapt wat ik bedoel¹).
Er zijn tal van variabelen.
Onze eerste vraag – uit vele – luidt: ligt het soms aan de snelheid waarmee de vloeistof geïnjecteerd wordt?
Om antwoord te krijgen op deze vraag heeft J. de vloeistof vandaag vrij langzaam in mijn linkerarm geïnjecteerd, en vrij snel in mijn rechterarm.
Wordt vervolgd! 

¹ Een woord hoeft niet perse te bestaan om iets bestaands uit te drukken.

Dr. T. is de ingenieur van mijn bloed

Duizenden

1.
Koning Charles erfde van zijn moeder: duizenden zwanen.

2. (Venapunctie)
Trombocieten: 324!
Hb: 7,1!
Neutrofielen: 1,0!

3.
Mijn huid is droog. Ik hou van regen, van wolken en van schaduw. Als ik in de regen sta groeien er uit mijn huid: bloemen, gras, bomen.

4.
Sommige eiwitten hebben pootjes waarmee ze door de cel wandelen.

5.
Ik heb er zin in dat het gaat sneeuwen.

6.
Er is veel gebeurd.
Waar moet ik beginnen?
Dr T. is de ingenieur van mijn bloed.

De mensen vernielen wat ze aanraken

Teunisbloemen

De wilde teunisbloem ontstond zeventigduizend jaar geleden in Mexico.
De wilde teunisbloem bloeit op karige grond, bijvoorbeeld tussen trottoirtegels.
Hier zijn enkele namen van gecultiveerde teunisbloemen (de mensen vernielen wat ze aanraken en geven aan de vernieling mooie namen): 

African Sun
Apricot Delight
Longest Day
Lemon Sunset

De bloem is genoemd naar een heilige (het was minder ongepast geweest als de heilige genoemd was naar de bloem).
De knoppen gaan open in de schemering en ontvouwen zich dan vlug tot bloemen, want de volgende ochtend verwelken ze al.
Uit de zaden wordt heldere olie gewonnen.
Deze heldere teunisbloemolie smeert M. (49) dagelijks op enkele rode vlekken op mijn huid tegen de tijdelijke kriebel.
Dank, M. en bloem.
Over kriebel later meer (J. is een kriebelkundige).

Kom maar, regentje, kom maar

Uit een verfilming van Pedro Paramo

In de nacht van woensdag op donderdag regende het zo hard dat ik er wakker van werd.
Ik zei: "Kom maar, regentje, kom maar. Val maar net zo lang tot je er moe van wordt."
Dit is een van de zinnen uit het boek Pedro Paramo van Juan Rulfo.
Koelte stroomde door het open raam naar binnen en trok in het donker over mijn huid.

De "kerstboom" moest overal mee naartoe

Ik was drie dagen in het ziekenhuis.
Ik kreeg er pillen, prikken en vloeistoffen.
De vloeistoffen hingen in zakjes aan een infuus-standaard op wieltjes.
Een infuusstandaard wordt ook wel "kerstboom" genoemd vanwege alles wat erin hangt.
De "kerstboom" moest overal mee naartoe omdat ik er met slangetjes aan vast zat.
De drie dagen in het ziekenhuis leken wel drie maanden te duren!
Wat zou toch de psychologische functie zijn van zulke drastisch veranderende tijdpercepties?
Dit is een zeer interessant vraagstuk.
Nu ben ik alweer drie dagen thuis. De "kerstboom" is achtergebleven in het ziekenhuis.
De drie dagen thuis duurden gewoon drie dagen.
Wanneer drie dagen gewoon drie dagen duren, zo luidt mijn hypothese, dan is men min of meer gelukkig.
Voor "gelukkig" zoek ik nog een ander woord.

"Vertoesjinka" betekent "draaitolletje"

Er druppelt bloed van iemand anders bij mij naar binnen. Het is de eerste keer dat mijn bloed kennismaakt met ander bloed.
Van wie was dit bloed? Van een aanbiddelijke jonge vrouw? Haar bloed is een onstuimig, koel, bruisend, levendig riviertje dat door mijn aderen stroomt.
Is het geen wonder dat haar bloed nu door mij heen stroomt op de manier van het Russische riviertje de Vertoesjinka, "dat zich wendt en keert als een woelwater, ruist, murmelt, klatert en schuimt bij iedere steen of omgevallen berkenstam, zachtjes voor zich uit neuriet, in zichzelf praat, en met heel helder water over de kiezelige bodem stroomt?"¹
Vertoesjinka betekent Draaitolletje.
Is het geen wonder?

¹ Uit: Konstantin Paustovski - Verhaal van een leven / Boek 6 - Boek der omzwervingen / Hoofdstuk 25 - Het riviertje de Vertoesjinka

Bent u P.?

Het is niet gemakkelijk om een plek te vinden om te schrijven. Op mijn kamer is een man die een ziekte aan zijn tong heeft. Hij is vriendelijk, maar wat een gesnurk!
Vanwege het lawaai ga ik in de kantine zitten. Ik duw de kapstok met de zak vloeistof voor me uit. Niet eerder liep ik met een zak vloeistof rond. De vloeistof is water met zout. Het wordt voor de zekerheid in me gedruppeld. Ik moet veel drinken.
Maar in de kantine kan ik ook niet schrijven. Wie daar maar komt begint een praatje.
Een oude vrouw met een rimpelig velletje en dunne botten moet huilen.
Een paar weken geleden woog zij nog maar vierenveertig kilo.
Zij huilt om haar man en om haar kinderen.
Dan stormt er een energieke jonge verpleegster de kantine in.
"Bent u P.?"
Zij zal mijn verpleegster zijn voor de avond en een deel van de nacht!

M. en ik deden alsof we geen ruzie hadden

Het ziekenhuis zag er nieuw uit van binnen met witte muren en blauwe deuren. Wit en blauw zijn de medische kleuren en rood is de kleur van het bloed.
"Nieuw?" vroeg de receptioniste.
"Ja, nieuw."
Zij had een tatoeage op haar arm. Zij liep voor mij uit. Voor óns uit, moet ik zeggen, want M. (49) was mee.
Liggende zieken werden door de gang geduwd op bedden op wieltjes.
Zelf lopende zieken duwden wiebelige kapstokken voor zich uit met één of meerdere doorzichtige plastic zakken eraan. Via doorzichtige slangen stroomde vocht uit de zakken in de zieken.
De receptioniste bracht ons naar een kamertje waar wij wachtten.
M. en ik hadden ruzie. Op de fiets, op weg naar het ziekenhuis, hadden wij niet genoeg tijd gehad om de ruzie uit te vechten.
De ruzie ging over een vorige avond. Zij, M., vond het een hele gezellige avond en ik vond van niet.
Zoals altijd waren onze standpunten door het ruziën verder uit elkaar komen te liggen.
Toen kwam degene binnen met wie wij een afspraak hadden.
M. en ik deden alsof wij geen ruzie hadden.
Ik had de indruk dat wij daar goed in slaagden.

[wordt vervolgd]