Toposynthese (anarchitectuur)

                                                      
Van links naar rechts op de foto: 
Parijs (Parijse straat met auto's)
Washington (Supreme Court)
Amsterdam (het Lieverdje)
Antwerpen (Grote Markt)
Den Haag (Lange Poten)
Buiten beeld, achter "MO" op de luchtreclame rechtsboven: "MENTUMS LAADKLEP"

Toposynthese (anarchitectuur)

                                               
Links: Lange Hofstraat (Zutphen)
Midden: Praça do Comércio (Lissabon)
Rechts: Leidsestraat (Amsterdam)

Mijn vrijdenkersgeest

Michail Zosjtsjenko

Iemand, een mij onbekende, heeft gezegd dat mijn romans "vrolijk-absurdistische, onorthodoxe romans [zijn] in de vrijdenkersgeest van Michail Zosjtsjenko, Ramón Gómez de la Serna en Raymond Queneau."
Ik vat deze woorden op als een compliment. Het is namelijk niet ondenkbaar dat ze als een compliment bedoeld zijn. Aan de andere kant: ze kunnen ook als een belediging bedoeld zijn. Het is dan wel een mislukte belediging, wat mij betreft.

Hotel Mundial is verlaten

1.
De mensen van de Algarve lijken moe, zelfs uitgeput. Ze hebben niet eens genoeg energie gehad om volledig man of vrouw te worden.  Ze zien eruit als vermoeide oude kinderen. 

2.
Een vanaf de Atlantische Oceaan  aanstormend leger van driest schuimende reuzengolven komt precies voor de voetjes van Z. tot stilstand en deinst vol ontzag terug.

3.
Hier noemen ze een bonbon een bombom.

4.
In het warenhuis heeft de klok stilgestaan. Vijf etages vol spullen uit een vorig tijdperk. 

5.
Hotel Mundial is verlaten.

6.
De zwervers van Lissabon zijn kinderlijk in hun gedrag en mimiek. Hoe ze zich schaamteloos uitrekken, zich krabben, en gapen als baby’s na een slaapje in de schaduw op het plein.

7.
Een blinde steekt zijn hand uit om geld. Hij is niet blind, dat hoor ik aan z’n stem en z’n manier van praten. Die is te trefzeker, te duidelijk, te gericht. Toch geef ik hem een muntstuk, want ik hou van een goed toneelstukje. Ook geef ik hem een knipoog. Hij knipoogt terug.

8.
M. en Z. houden af en toe hun armpjes naast mijn arm om te zien wie er bruiner is geworden in de Portugese zon.

9.
Ik ben inmiddels ver voorbij de leeftijd waarop ik – volgens mijzelf als twintigjarige – rijk, beroemd en machtig had moeten zijn.

10.
In de International Herald Tribune staat een stuk over muren. 

11.
Wat een mooie oude stad is Lissabon. Een stijgende en dalende stad. Een stad van trappen. Als je er rondloopt krijg je de indruk dat we onze vooruitgang aan onze domheid, onze stilstand aan onze intelligentie te danken hebben.

(Teruggevonden aantekeningen uit 2016)

Het is maar 50 meter naar Berlijn

Jean-Paul Sartre (1905-1980), jong

1.
Er bestaat een vrolijk-pornografische vorm van dyslexie die ik nog niet kende. In plaats van keurige, saaie of moeilijke woorden leest de vrolijk-pornografische dyslecticus obscene woorden. 

2.  
Aan het einde van bijna elke nacht wordt hij wakker met een groots plan. De slaap maakt plannen in zijn hoofd en laat ze bij hem achter zoals de zee voorwerpen achterlaat op het strand. Vervolgens gebeurt er niets. 

3.
Decennialang zag ik reclames op tv voorbijkomen voor een product dat Fixodent heet. Elke keer ontging me wat Fixodent was. Gisteravond ben ik er dan achter gekomen. Het is een lijm waarmee iemand zijn kunstgebit aan zijn kakement kan vastplakken. 

4.
Een tijd geleden schreef ik over de 16ᵉ eeuwse kabbalist Isaac Luria. Hij meende dat god, om ruimte te maken voor de wereld, een plek in zichzelf ontruimd had. Door deze vrijwillige ballingschap van god uit een deel van zichzelf was er, aldus Luria, een cirkelvormige lege ruimte in hem (god) ontstaan, die zich als het ware vulde met de wereld.
Maar nu lees ik bij Jean-Paul Sartre – de metafysicus van het gat – dat er na de dood van god "op de plaats die god altijd bezette een godvormig gat was ontstaan in de wereld."
Dat is precies omgekeerd!  

5.
Toen ik nog geen boeken schreef was ik Peter Bekkers. Toen ik boeken schreef werd ik Peter Wie¹ (誰 in traditioneel Chinees). In plaats van wereldroem verwierf ik een verhevigd soort onbekendheid. Benieuwd hoe het straks zal gaan met m'n wijsgerige hoofdwerk Het Niets, het Ene, het Vele en Alles. 

6.
Zou er een verband bestaan tussen de soms oogverblindende schoonheid van Oosterse vrouwen en het al eeuwen lang dragen van gezichtsbedekkende kleding? Ik bedoel, is het mogelijk dat ons zien een schoonheidsverminderend effect heeft? En dat het allermooiste het ongeziene is? 

7.
Als je het stijgen van de oceaanspiegel door de klimaatverandering vreest en in een lager gelegen gebied zoals Nederland woont, neem dan eens contact op met mijn makelaardij Hogerop.
Het is maar 50 meter naar Berlijn! 

8.
De Dolce far Niente Academie is er zowel voor mensen die het nietsdoen als een triomf beschouwen, als voor mensen die het nietsdoen als een nederlaag beschouwen. 

9.
Aan het einde van zijn lezing over Mumbai kreeg de spreker een geschenk. Het geschenk was, aldus degene die het hem met enige plechtigheid overhandigde, "een doos met een fles erin waar Mumbai² op staat." 
Erg mooi oppervlaktekundig gezegd!

¹ Spreek uit: Peter Wie?
² Mumbai is een merk gin

Olijfbomen zijn geen mensen

In Zuid-Italië lijden de olijfbomen onder een dodelijke bacterie.
De bacterie komt uit Amerika en wordt verspreid door een luidruchtige boomkrekel.
De bacterie veroorzaakt uitdroging van de bomen.
De Europese Unie heeft het rooien van zieke olijfbomen verordend, maar de eigenaren vinden dit moeilijk.
Een eigenaar die een tak van zijn oude olijfboom had afgezaagd zei: "Het is alsof ik mijn eigen arm eraf heb gezaagd."
Sommigen eigenaren geven hun zieke bomen medicijnen tegen uitdroging uit de apotheek in de grote stad. Maar medicijnen voor mensen helpen niet bij bomen.

Over de moord op advocaat Derk Wiersum

Bergje cocaïne

Hier is wat de moord op de advocaat teweeg bracht bij de bestuurders van ons land:
– de minister van justitie moest huilen;
– de hoofdofficier van het Openbaar Ministerie moest het een plek geven;
– de deken van de advocaten sprak de historische woorden: "Dit zijn nietsontziende lieden." 
Nederland is onder het bewind van premier Rutte veranderd in een narcostaat.
De premier en zijn bestuurders hebben dit niet gezien (zij zijn blind en doof en vol van zichzelf).

Misschien moet er een insect naar de familie vernoemd worden

Mortimer Sackler roos

Eerder schreef ik al over de familie Sackler.
Dit is een familie die veel Amerikanen heeft gedood met de pijnstiller Oxycontin. 
Met de opbrengst van het dodelijke middel bedreef de familie filantropie – een sinister dieptepunt in de geschiedenis van marketing, kapitalisme en farmacie.
Het bedrijf van de familie (Purdue Pharma) is nu door steden, ziekenhuizen, vakbonden en indianenstammen aangeklaagd en veroordeeld tot miljarden dollars boete.
Als straks de naam Sackler van alle bibliotheken, universiteiten, musea en concertzalen is verwijderd en de roze roos hernoemd is, moet er misschien een insect naar de familie vernoemd worden. Een insect dat het slachtoffer eerst verdooft, daarna het geld eruit zuigt, en tenslotte doodt. Hoewel dat mogelijk onverdiend is voor het insect.
En zo zie je maar weer, hoe lastig alles is. Als ik een Amerikaan was, dan ging ik bij de komende presidentsverkiezingen stemmen op Elizabeth Warren. Het is niet ondenkbaar dat de pijn van de Amerikanen bij haar eindelijk begint met stoppen.

https://elizabethwarren.com/
https://www.newyorker.com/magazine/2017/10/30/the-family-that-built-an-empire-of-pain

Uit de serie Koraal

De grond was zacht

We waren met de auto naar het bos gereden, het was dertig kilometer rijden. We parkeerden de auto aan de rand van het bos in het gras.
Het was er stil. Geen blaadje ritselde. Ook geen geritsel van dieren. Geen vogels. Geen muggen. Ik snoof de lucht op om het bos te ruiken. Het rook niet anders dan in de stad. Geen boslucht. Geen geur van rotting of bloei. Het leek meer een bostentoonstelling dan een bos. Bomen, gras, varens, paadjes, aan alles was gedacht. Er was zelfs een meer, daar stond een hek omheen. Op sommige bomen was een bordje gespijkerd: fagus sylvatica, quercus. De grond was zacht en af en toe kraakte er een takje onder onze voeten. Geen ree rende geschrokken weg, geen haas nam de benen.

Wat een grappige jongen

Ik zag de jonge Russische tennisser Daniil Medvedev (23) in de finale van de US Open. Wat een grappige jongen zeg met zijn wapperende ledematen en zijn ijzeren wil. Hij deed me denken aan Gustavo Kuerten, de Braziliaanse tennisser met het wiebelende hoofd. Maar anders dan Gustavo Kuerten heeft Medvedev iets onberekenbaars in zijn karakter, dat zie je aan zijn grijns.
Medvedev is 1 meter 96 lang. Een hele lengte voor een tennisser. Hij is geen groot stilist, geen fanaticus van de sport en geen tennismachine. Maar hij is ook geen Russische fatalist! Hij is een wapperende en wiebelende rommelaar en frommelaar. Je vraagt je soms af hoe hij de bal over het net krijgt (het is zijn ijzeren wil die de bal over het net krijgt). Ook lijkt hij wel wat op Edgar Allan Poe of Baudelaire. 

Een hele nieuwe psychologie zal moeten ontstaan

Individu (vorige eeuw)

"Het eerste individu moet nog geboren worden," schreef professor Nietzsche 125 jaar geleden.
Individu betekent: ondeelbaar, ongedeeld.
De grootste triomfen heeft het individu gevierd in de reclame (een erfgenaam van de Verlichting).
Buiten de reclamewereld is inmiddels het tijdperk losgebarsten van het dividu – van de deelbare, de delende, de gedeelde. Internet heeft het delen werkelijk groot gemaakt ("sharen").
Dividuen delen alles. Douchen, naar bed gaan, slapen, eten, leren, zich opmaken, ziek zijn, naar de film gaan, naar de tandarts gaan, naar de dokter gaan, zelfs naar de wc gaan.
Het territorium van de privacy is nog maar heel klein – een reservaat, goedbeschouwd. Ongeveer zoals in China, waar ze al wat langer weten dat het individu een illusie is (tenslotte is China een veel oudere beschaving dan de onze).
Het Rijk van de Privacy bereikte in het Westen zijn grootste omvang in de tweede helft van de vorige eeuw, toen de Illusie van het Individu op haar machtigst was. Dit was niet toevallig ook het Gouden Tijdperk van de Reclame.
Het nieuwe dividu kun je vergelijken met wat vroeger een "groepsmens" of "massamens" genoemd werd. Alleen: de vroegere groep of massa beroofde het vermeende individu van zijn vermeende individualiteit; de nieuwe groep of massa schenkt het dividu zijn dividualiteit. Dit is een grote verandering.
Een nieuwe psychologie zal moeten ontstaan.

De almachtige bevindt zich onder onze voeten

"Earthrise"

 In 1968 reisden drie astronauten (zes ogen) in de Apollo 8 naar de maan. Ze maakten een baan om de maan. Ze landden niet op de maan. Het was een verkenningsvlucht. Tijdens deze historische reis werd een grote ontdekking gedaan, een onverwachte ontdekking die niet voorzien was in het draaiboek van de NASA. Toen de drie astronauten van Apollo 8 namelijk achter de maan vandaan kwamen zagen ze – tot hun ontroering en verrukking – in het peilloze duister opeens de helderblauwe aarde tevoorschijn komen.
Op dat moment begon een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de mens: het afscheid van de goden en de terugkeer naar de aarde. Als je het belang en de betekenis van alle ondernemingen van de NASA in één woord moet samenvatten, dan zou dat woord moeten zijn: de ontdekking van de aarde (a giant leap for mankind).
Jawel, de Almachtige bevindt zich onder onze voeten.

Over luiheid

Mijn definitie van luiheid: je alleen inspannen als er een beloning tegenover staat.

De maan boven ons huis, gisteravond

 

Hoe voel je je?

De zoon van M. (61) zit in de gevangenis in het buitenland. Hij is jong en heeft iets gedaan wat niet in overeenstemming is met de letter der wet.
M. gaat regelmatig bij zijn zoon op bezoek. Dan praten ze.
De eerste keer dat hij op bezoek kwam in de gevangenis vroeg M. aan zijn zoon:
"Hoe voel je je?"
"Det klinkt misschien gek, papa," zei hij, "maar ik voel me bevrijd."

Frederik de Grote en Voltaire hielden van raadseltjes

Halverwege de achttiende eeuw schreef Frederik de Grote aan Voltaire vanuit zijn zomerpaleis Sanssouci:

 
 

 


Waarop Voltaire antwoordde:

Frederik de Grote leefde van 1712 tot 1786.
Hij was de koning van Pruisen en wat hij aan Voltaire schreef betekent:
"Venez souper a Sanssouci?"
Voltaire leefde van 1694 tot 1778.
Hij was een filosoof en wat hij aan de koning terug schreef betekent:
"J'ai grand appetit."

Het scheelde niet veel

Octavio Paz (1914-1998)

Ik ging biljarten met P.
Je kan met hem lachen.
P. krijgt les van R.
R. is werkelijk heel goed in biljarten. Hij maakt vijftig carambolen in één beurt.
P. leert veel van R, want R. is een goeie leraar die ook af en toe een mopje vertelt.
Op de terugweg van het biljartlokaal kwam ik bijna in botsing met een auto.
Het scheelde niet veel.
Toen ik thuis kwam wilde ik meteen bellen met de stichting Bijna-slachtofferhulp Nederland, maar ik besefte dat ik die nog niet heb opgericht.
Het is aanbevelenswaardig om met mensen op stap te gaan met wie je kunt lachen.
Lachen is een manier van geboren worden, zegt Octavio Paz.

De Groten der Aarde en hun Eetgewoonten

Als iemand tegen me begint over een of andere beroemdheid, dan zoek ik altijd even op – in De Groten der Aarde en hun Eetgewoonten¹ – wat die beroemdheid zoal at, dronk en rookte. Vandaag begon iemand tegen me over de filosoof Jean-Paul Sartre.
Ik ging zoeken in De Groten der Aarde en hun Eetgewoonten.
Hier is wat Sartre dagelijks at, dronk en rookte:
– twee pakjes sigaretten (Boyards);
– talloze pijpen (met zware tabak);
– liters alcohol (wijn, bier, brandewijn, whisky);
– tweehonderd milligram amfetaminen;
– vijftien gram asperine;
– verscheidene grammen barbituraten en
– twee buisjes Corydrane (anabolen).
Uit De Groten der Aarde en hun Eetgewoonten: "Zijn maaltijden waren erbarmelijk, zowel kwalitatief als kwantitatief: geen groente, geen fruit, geen vis, schelp- of schaaldieren, geen vlees behalve in bewerkte vorm (zoals een worst). Door zijn blindheid, zijn overgevoelige lippen, het ontbreken van tanden en de seniliteit die daar later nog bij kwam, eindigde het ermee dat Sartre tijdens maaltijden zijn gezicht met saus en voedsel bekliederde, waarbij hij met kracht elke hem aangeboden hulp weigerde".
Ook stonk hij, doordat hij zich soms wekenlang niet waste.
De Groten der Aarde en hun Eetgewoonten spreekt van "een volslagen gebrek aan hygiëne".
Hij werd "de man met de zwarte handschoenen" genoemd omdat "zijn ledematen tot aan zijn ellebogen zwart waren van het vuil."
Toch maar eens iets van hem lezen. 

¹ Encyclopedie die niet bestaat maar wel zou moeten bestaan.

De oleander maakt geen nieuwe knoppen meer

De oleander heeft vanaf april onophoudelijk in bloei gestaan.
De ene lichting bloemen begon nog niet te verwelken of de volgende lichting brulde alweer uit de knop, net een branding.
Vandaag zag ik dat de oleander geen nieuwe bloemknoppen meer maakt. 
De herfst is begonnen.

De vrouw met de perfecte boodschappen

Gisteren zag M. (18) in de supermarkt een vrouw die de perfecte boodschappen had gedaan.
Om de perfecte boodschappen niet te vergeten, schreef M. ze thuis snel op een briefje.
– Sushi;

– Chips;

– Melk;

– Stokbrood;

– Franse kaas;

– Aioli;

– Chocolade;

– Komkommer.
Mogelijk is dit het enige boodschappenlijstje in de geschiedenis dat geschreven is na het doen van de boodschappen.

Hij vond geen pen

Uit mijn droom

Je moet nooit over dromen schrijven.
Vannacht droomde ik het volgende: een groot schrijver kon geen pen vinden om mee te schrijven. En nu moet je niet denken dat deze schrijver al veel meesterwerken had geschreven toen hij opeens geen pen meer kon vinden. Nee, hij kon vanaf het begin geen pen vinden.
Hij had nog nooit iets geschreven.
Hij zocht en zocht, hij reisde per schip (het gangbare vervoermiddel in dromen) de hele wereld over. Maar waar hij ook aan land kwam, waar hij ook zocht, hij vond geen pen.