Een Aalstenaar lacht met alles

Venetiaans carnavalsmasker (Alles was
tief ist, liebt die Maske – Nietzsche)

In het jaar 2006 maakte de Deense tekenaar Kurt Westergaard een spotprent van de profeet Mohammed.
Hij ontving veel doodsbedreigingen.
Hij moest verder leven op schuiladressen.
In 2010 drong een moslim zijn schuilplaats binnen met een mes om hem te vermoorden.
De tekenaar overleefde het.
Hij stopte met tekenen.
Veel collega's van hem stopten ook met tekenen.
De praalwagens met de joodse karikaturen hobbelden gisteren vrolijk mee in de carnavalstoet, ondanks joodse dreigementen.
Dit lijkt me hoopvol en in de geest van Europa's vrolijkste wetenschapper en circusdirecteur van de omgekeerde wereld, François Rabelais.
Het is niet in de geest van Rabelais dat er in Europa mensen zijn die niet bespot mogen worden op straffe van moord (mes, bijl) of karaktermoord (nazi, antisemiet). Over de moord en karaktermoord op Theo van Gogh later meer in m'n carnavaleske hoofdwerk Het Niets, het Ene, het Vele en Alles.*
Het is jammer dat de internationale organisatie Unesco heeft besloten het carnaval van Aalst van de lijst van immaterieel erfgoed te schrappen. Daarmee haalt Unesco spot en zelfspot van de lijst, wat niet bevorderlijk is voor het goede humeur op de planeet. Wie weet zal ik een brief schrijven aan de bazin van Unesco, mevrouw Azulai, en haar verzoeken om spot en zelfspot weer terug te plaatsen op de lijst van onstoffelijke planetaire kostbaarheden.
De burgemeester van Aalst, een waardig erfgenaam van Rabelais, zei: "Wij hebben het gehad met die groteske beschuldigingen."
De eigenaar van de plaatselijke carnavalswinkel zei: "Een Aalstenaar lacht met alles."
Het carnaval als schatbewaarder van de Europese vrijheden – wie had dat gedacht? Nou, François Rabelais, distilleerder van kwintessens! 

* Uitgeverij Opera Non Scripta, d.d. in 't jaar één als de uilen preeken.

Uit de serie Israël versus Aalst