Voorbij de superlatieven ontstonden de goden

Lionel Messi de voetballer

Terwijl Ajax tegen Juventus speelde zapte ik af en toen naar Barcelona vs Manchester United. Dat was tegelijkertijd aan de gang. Messi maakte twee doelpunten en bereidde het derde doelpunt voor. De commentator wist geen superlatieven meer te bedenken voor zijn spel, en ook in de nabespreking zei iemand: "Tja, wat moet je nog over Messi zeggen?"
De superlatieven zijn niet meer toereikend om Messi's spel te beschrijven.
Hij is boven de superlatieven uitgestegen.
Hoe moet het nu verder?
In andere tijden ontstonden er, voorbij de superlatieven, goden. Wat is het toch jammer dat wij (wij mensen, bedoel ik) de kunst van het goden scheppen verleerd zijn. Anders kon Messi een godje worden – niet al te hoog in hiërarchie natuurlijk, maar toch: een godje, een voetbalgodje.
Onze religieuze creativiteit, ja ons religieuze plezier wordt al millennia lang ernstig belemmerd door het trieste monopolie van de Ene en Enige God. Wij moeten weer polytheïsten worden. Leve de vrijheid van godvorming!