Toet!

Toen ik heel jong was, had ik een vriend die W. heette.
Ik schreef al eerder over hem.
W. had een trompet. Daar kon hij niet op spelen, maar hij kon er wel heel hard in blazen:
"Toet!"
Toen de vader van W. op een ochtend jarig was en nog sliep besloot W. hem te feliciteren door heel hard in zijn slapende oor te toeteren.
"Toet!"
Ik dacht altijd dat het daardoor kwam dat W.'s vader het beroemde gedicht Stilte, woedende trompet had geschreven. Maar dat gedicht schreef hij in 1958. Toen was W. nog niet geboren. Toch zit er iets in om te denken dat W.'s vader dat gedicht schreef omdat zijn zoon hem die ochtend in zijn oor trompetterde. Jawel, het onware kan veelzeggend zijn.
Toet!