Ook olifanten waarderen de muziek van Nino Rota

Bloem van onze clematis

1.
Vandaag is M. (62) jarig. Hij woont 1147 kilometer hiervandaan.

2.
De jonge donzige koolmezen hebben het vogelhuis verlaten.
Het is stil op ons terras zonder de koolmezenfamilie.
De fluwelig-kreukelige paarse bloemen van de clematis zijn net uitgekomen.
Die zijn niet zo vrolijk-luidruchtig als de koolmezen, maar ze zijn wel mooi en dat is toch ook een vorm van vrolijke luidruchtigheid. Nou ja, het deelt zich mee, laat ik het zo zeggen. 

3.
Gisteren zag ik Daniël Lohues op tv. Hij zong het lied Niks is zoas 't lek.
Ook zong hij het lied Waor ben ik met bezig. 
Dat vraag ik me ook wel eens af.

4.
Ik ga een partij oprichten. De Partij voor het Behoud van bijna alle Coronamaatregelen (ook als de coronacrisis voorbij is, bedoel ik). Er zullen wel weer niet veel mensen op stemmen.

5.
Volgend jaar komt er een veerpont tussen onze eilanden en het Zeeburgereiland. Een veerpont is een varend stukje weg. 
Er vertrekt van hier ook een veerpont naar Amsterdam-Noord. Af en toe neem ik die. Als ik aan de overkant ben, aan de kant van J., rook ik een sigaret aan de kade en dan ga ik weer terug. 

6.
Een tijd geleden ging ik noodgedwongen minder alcoholische dranken drinken. Ik begon steeds minder te drinken en nu drink ik zonder er verder bij stil te staan – vrijwillig en gedachteloos – al weken geen alcoholische dranken meer. Jammer dat ik me het precieze moment niet kan herinneren waarop "noodgedwongen" in "vrijwillig en gedachteloos" veranderde. Dat had ik graag willen meemaken. 

M'n essay over Nino Rota

7.
Ik ging een lang essay schrijven over de muziek van Nino Rota, de componist van Federico Fellini. Ook olifanten waarderen die muziek. Maar toen ik het eerste woord op papier had gezet dacht ik: wie zit er op te wachten? Toen heb ik het uitgesteld. Nu bestaat het essay uit één woord.

8.
Er wordt vaak beweerd dat de Chinezen een minder krachtig gevoel voor privacy hebben dan westerlingen. Ik weet niet of dat zo is. Misschien hechten ze iets minder aan hun individuele privacy, maar des te meer aan hun collectieve privacy.

Gabriele stept door het huis van Antonietta

9.
Gisteren had ik heimwee naar een film. Namelijk naar de film Una Giornata Particolare uit 1977. Ik was al bijna twintig toen ik die film zag in de bioscoop. Ik zag hem met W. We zaten schouder aan schouder in het donker van de bioscoop Alhambra. Het doek ging op en daar waren Sophia Loren en Marcello Mastroianni. 

10.
Omdat het monotheïsme – met name de moraal – de metamorfose niet tolereerde is die na de val van de antieke beschavingen ondergronds gegaan (cosmetisch, seksueel, psychologisch etc.). Nu kun je weer openlijk een ander zijn of – als je een ander was – jezelf. Zie Nikkie Tutorials. Wat een schitterende video was dat. Wat een vrijheid. En wat een aangrijpend J'accuse tegen het gebod tot onveranderlijkheid.
Hinweg zu Proteus!*

Proteus, de Griekse god van de metamorfose

11.
Wat nou als je voor nietsdoen vorstelijk betaald werd? Dan zou het duchtig in aanzien stijgen. Dan wilde iedereen wel nietsdoen. De Napolitaanse wijsgeer Luciano de Crescenzo vertelde in een van zijn boeken de volgende anekdote: in een Napolitaans restaurant zat elke dag een muzikant, een zanger. Hij kon er niks van. Het was niet om aan te horen. Maar in plaats van hem te ontslaan hield de eigenaar van het restaurant hem in dienst en de gasten betaalden hem royale bedragen om niet te zingen. 

* Goethe, Faust II, zweiter Akt