vrijdag 8 mei 2020

Ik mocht het aan niemand vertellen

Gisteren werd bekend gemaakt dat J.'s gedichtenbundel Momentums laadklep genomineerd is voor een illustere prijs.
Gisteren barstten ook de lelies uit hun knoppen.
En gisteren hoorden we ook voor het eerst het dunne piepen van de pasgeboren koolmeesjes in het vogelhuis. 

"Pieppieppiep!"
En daar kwamen de ouders aanvliegen, snel als kogels, met hun snavels vol rupsen.
Nu willen
M. (19) en Z. (15). ook kinderen.
Eerlijk gezegd wist ik al eerder dat J. genomineerd was, maar ik mocht het aan niemand verder vertellen. Dit was moeilijk en ik moet bekennen dat het me niet gelukt is. Ik heb het voortijdig verteld aan m'n vrouw, m'n kinderen en m'n moeder, maar niet aan M., die met Maria Magdalena in de Stad der Dromen woont, en ook niet aan bijvoorbeeld P. Maar wel weer aan U., aan H. (die van oesters houdt) en aan C.maar C. was het op slag weer vergeten omdat hij toeter was en alleen maar zichzelf hoorde praten. Hij vertelde onder meer dat hij pijn in z'n nek had omdat z'n nieuwe auto zo snel optrekt. 
"In zes seconden van stilstand naar 180 km/h."
Zelfs enkele minuten voordat het bericht gisteren op de website van Poetry International verscheen mocht ik het nog niet doorvertellen. Maar nu mag het dan, dus ik zeg het je: J.'s gedichtenbundel Momentums laadklep, uitgegeven door uitgeverij Tijloos, is genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. Weet je wie C. Buddingh' was? Nee? Dat moet je dit even lezen, dan weet je het.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten