Waarom zou je een briesje opsluiten?

Narcis (voorheen mens)

Vorige keer schreef ik over de nymf Syrinx die op de vlucht voor de god Pan in een rietstengel veranderde.
In de Griekse wereld van de metamorfose kan alles in alles veranderen.
Een man in een vrouw.
Een dier in een god.
Een god in een briesje.
Een mens in een narcis, in een melodie, in een zwerm vogels of in een steen.
En andersom.¹
Niets heeft een bestendige vorm. Alles is tussentoestand, voorlopig, wordend. Identiteit is zo vluchtig dat je nauwelijks nog van identiteit kunt spreken. Alles is op doorreis.
Laten we in deze wereld, waarin alles voortdurend verandert, eens een rechter en een beklaagde introduceren. 
De rechter zal de beklaagde allereerst moeten verbieden om gedurende de periode van het proces en de mogelijke straf te veranderen. Wat zou het immers voor zin hebben om
– een narcis,
– een melodie,
– een zwerm vogels,
– een briesje,
– een steen
te berechten?
Waarom zou je een briesje opsluiten? Het laat zich door tralies niet tegenhouden!
Het is, kortom, voor een ordelijke rechtsgang van groot belang dat de beklaagde onderwijl zichzelf blijft.
Ziedaar in het kort het gebod tot onveranderlijkheid.
Dit (ongeschreven) gebod is een van de belangrijkste (en laagste) uitvindingen geweest van het monotheïsme. Ik voeg het daarom hierbij toe als elfde gebod: gij zult niet veranderen.²
Tot zover dit moppie theorie. Volgende keer over Amerika, The Land of the Free. Het land met de meeste en volste gevangenissen van de wereld.

¹ Voorbeelden: Narcissos en Hyacinthos veranderden in een bloem. Smyrna in een boom. Pyramos in een rivier. Thisbe in een waterbron. Tiresias (een man) in een vrouw. Leukippos (een vrouw) in een man.
² Dit gebod is zeer fundamenteel in strijd met de vitale ontdekking van Charles Darwin (1809-1882) dat er zonder verandering geen leven mogelijk is. (Je zou kunnen zeggen dat de Griekse mythologie een dichterlijke voorafschaduwing is van Darwins evolutieleer).