De lege ruimte vulde zich met de wereld

Beeldhouwwerk van Henry Moore

Itzhak Luria was de kabbalist van Tsefat. Hij leefde van 1534 tot 1572.
Hij was niet op zijn gemak bij de gedachte dat god de wereld uit het niets had geschapen en hij bedacht het volgende: om plaats te maken voor de wereld, had god (Ēn Sof) een plek in zichzelf ontruimd.¹
Door deze "vrijwillige ballingschap uit een deel van zichzelf" was er een cirkelvormige lege ruimte ontstaan, aan alle kanten omgeven door god, die zich, om zo te zeggen, vulde met wereld.
Aan deze theorie van Itzhak Luria werd ik herinnerd toen ik vanochtend vroeg om 06.00 uur gewekt werd door het ochtendgegil van het kind van de bovenburen.²
Ons huis is een lege ruimte, uitgespaard in de wereld, gevuld met ons, aan alle kanten omgeven door mensen. 

¹ Het was terecht dat Luria niet op zijn gemak was bij de gedachte dat god de wereld uit het niets had geschapen, immers: "Ex nihilo nihil fit" ("Uit niets komt niets voort").
² Hij is een gilorgel: zie hier.