De lege ruimte vulde zich met de wereld

Een beeldhouwwerk van Henry Moore

Itzhak Luria was de kabbalist van Tsefat. Hij leefde van 1534 tot 1572.
Hij was niet op zijn gemak bij de gedachte dat God de wereld uit het niets had geschapen¹ en hij bedacht het volgende: om plaats te maken voor de wereld, had God (Ēn Sof) een plek in zichzelf ontruimd.
Door deze "vrijwillige ballingschap uit een deel van zichzelf" was er een cirkelvormige lege ruimte ontstaan, aan alle kanten omgeven door God, die zich, om zo te zeggen, vulde met de wereld (denk aan een beeldhouwwerk van Henri Moore).
Aan deze theorie van Itzhak Luria werd ik herinnerd toen ik vanochtend vroeg om 06.00 uur gewekt werd door het gilorgel² van de bovenburen.
Ons huis is een lege ruimte, uitgespaard in de wereld, gevuld met ons, aan alle kanten omgeven door mensen. 

¹ Dit was terecht, immers: "Ex nihilo nihil fit" ("Uit niets komt niets voort").
² Gilorgel: zie hier.