De ziel kan nimmer in droge oorden verblijven (10) / Het heelal neemt veel ruimte in beslag*

De melkweg

"Ik begrijp jou niet," zegt G. tegen M. "God heeft jou met de allerfijnste gouden strikjes vastgemaakt aan jouw wonderschone A. Waarom moet jij zo nodig genot zoeken bij de blondine? Waarom?"
En M. zegt: "Waar bemoei jij je mee? En wat praat jij toch abnormaal. O, wat heb ik toch een hekel aan jou. Jij vindt altijd wel een opening om bij de mensen naar binnen te glibberen."
"Jawel," zegt G., "maar hoe kon jij de blondine verkiezen boven jouw mooie A.? Hoe kon jij dat doen?"
"Allemachtig!" zegt M.
Gisteren is zijn vrouw bij hem weggegaan vanwege de blondine. Toen hij om zes uur 's avonds thuis kwam en in de pan op het fornuis keek, zat er geen rijst of pasta in, maar een baksteen. Het water kookte. En op een briefje stond geschreven: "Als deze baksteen gaar is, kom ik terug." Wanneer een vrouw zoiets doet, dan is alle kennis van het heelal niet voldoende om haar terug te halen.  
En toevallig heeft M. veel kennis van het heelal, want hij is een astronoom. Zijn vader, zijn grootvader en zijn overgrootvader waren ook astronomen.
Het heelal zit in de familie.
"Het heelal neemt veel ruimte in beslag," zegt G. "Als jij voor één keer het heelal uit jouw astronomenhoofd zou verwijderen, dan kwam er misschien wat ruimte voor God."
"Weet je wat, jij onderkruipsel?" zegt M. "Ik ga jou met de harde knokkels van mijn twee vuisten een paar rake klappen verkopen. Barkeeper, hou mij tegen!"
"De godsdienst besnuffelt de mensen van achteren en van onderen, dat is haar zelfopgelegde taak," becommentarieert K. van een afstandje. "De godsdienst snuffelt aan de ballen en de billen van de mensen, zoals honden doen."

* Een tijdje geleden vond ik een stapel krantencolumns terug die ik eenentwintig jaar geleden, in het jaar 1999, schreef. Ze gingen over een café waar ik toen wel eens kwam en over enkele mensen die daar ook wel eens kwamen. Ik was de columns vergeten. Omdat ze zoete en bittere herinneringen bij me oproepen, wil ik ze graag opnieuw publiceren hier op Eeuwige Bouillon. Dit is de tiende column. Zodra m'n nieuwe pc er is - de oude is ontploft - ga ik weer verder met de achtdelige serie Zeven dagen  in Normandië.