Zo lichtvoetig als iets dat weinig weegt

Takken van een niet omgevallen eik

Op het bospad liep een vader met z'n dochtertje. De vader had een mooie volle zwarte baard.
Het was werkelijk een prachtbaard.
Het meisje droeg een bloemetjesjurk en dribbelde energiek naast haar vader mee, zo lichtvoetig als iets dat weinig weegt en zo verstrooid als een jong dier.
De vader liep langzaam zodat het meisje hem goed kon bijbenen.
Ze waren aan het kletsen. Vooral het kleintje was aan het kletsen. Wat een kletskous.
Een eind verderop, precies op hun pad, lag een reusachtige omgevallen boom, een eik vermoed ik. De eik lag daar behoorlijk pontificaal midden op het pad.
De vader liep mopperend om het obstakel heen, waarbij hij z'n dikke buik inhield. Maar het kleintje klom erin, hoger en hoger, of hoe zeg je dat bij een omgevallen boom.