Het trieste van Amerika



Mortimer Sackler roos

Morele waarden zijn scheppingen van de nabijheid.
De grote morele systemen zijn ontstaan in kleine gemeenschappen.
Daarom falen ze nu.
Het probleem van globalisering is dat er tussen mensen die elkaar niet kennen, niet kunnen aanraken, ruiken en voelen, geen moraal kan ontstaan of voortbestaan.

De oude, half primitieve, streek- en klimaatgebonden moralen (de christelijke, de joodse, de islamitische) zijn op wereldschaal niet houdbaar.

De opdracht is dus om globale moralen te ontwerpen (te vinden, te laten groeien) – moralen die werken voor mensen die elkaar niet kennen, geen familie van elkaar zijn, geen vrienden, bekenden, dorpsgenoten of geloofsgenoten; mensen die elkaars geur, nabijheid, warmte, zorgen, dromen, verlangens en wensen niet kennen.*

Moralen zijn scheppingen van de zintuigen, van de semiochemicaliën (stofjes die de non-verbale overdracht van informatie tussen organismen verzorgen). Het zijn gevoelige, plaatselijke systemen, ongeveer zoals koralen.
Zoals koralen grijs worden en verdwijnen door de opwarming van de oceanen, zo sterven moralen door de globalisering.
Waar de moraal verkwijnt, daar marcheren recht en wet binnen. Vandaar dat het in de wereld wemelt van de advocaten (en van de Sacklers).
Hierover meer in mijn beoogde hoofdwerk Het Niets, het Ene, het Vele en Alles.

* Dit (en meer) is wat de Dolce far Niente Academie met een team van psychologen, filosofen, theologen, historici, ontwerpers, medici en rechtsgeleerden wil gaan onderzoeken. 

 

Uit de serie Koraal