 |
| M. met zuidelijke hoed |
Het zand was zo wit en zacht, het leek wel vogelkooizand (vroeger had ik een vogel).
De zee probeerde op het strand te komen, maar dat lukte steeds niet.
M. was ervan overtuigd dat de acteur Leonardo di Caprio naast ons lag te zonnen en ze ging een beetje met hem flirten (de strandmens is vredelievend).
We lagen in de schaduw onder twee parasols.
Onze huiden verbrandden niettemin.
‘s Avonds barstte een hevig onweer los.
Onze tent was een dun trommelvlies tussen ons en de donderende wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten