Het einde en het begin van het leven zwaaiden naar elkaar

De Deventerweg, tien jaar voor wij er renden

Elke ochtend om een paar minuten voor half negen stormden we de trap af en renden we de Rozenhoflaan uit richting de Burgemeester Dijckmeesterweg.
Vandaar staken we de Coehoornsingel over naar de Deventerweg.
Op de hoek van de Deventerweg en de Leeuweriklaan stond een herenhuis waar sjieke oude vrouwtjes woonden.
Ze zaten al klaar achter hun grote ramen als we langs kwamen rennen.
En dan zwaaiden ze naar ons met hun zakdoekjes (sommigen snikten).
En wij zwaaiden terug.
Het einde en het begin van het leven zwaaiden naar elkaar.
En voort renden we.
We hoorden de schoolbel al!