Hotel Mundial is verlaten

1.
De mensen van de Algarve lijken moe, zelfs uitgeput. Ze hebben niet eens genoeg energie gehad om volledig man of vrouw te worden.  Ze zien eruit als vermoeide oude kinderen. 

2.
Een vanaf de Atlantische Oceaan  aanstormend leger van driest schuimende reuzengolven komt precies voor de voetjes van Z. tot stilstand en deinst vol ontzag terug.

3.
Hier noemen ze een bonbon een bombom.

4.
In het warenhuis heeft de klok stilgestaan. Vijf etages vol spullen uit een vorig tijdperk. 

5.
Hotel Mundial is verlaten.

6.
De zwervers van Lissabon zijn kinderlijk in hun gedrag en mimiek. Hoe ze zich schaamteloos uitrekken, zich krabben, en gapen als baby’s na een slaapje in de schaduw op het plein.

7.
Een blinde steekt zijn hand uit om geld. Hij is niet blind, dat hoor ik aan z’n stem en z’n manier van praten. Die is te trefzeker, te duidelijk, te gericht. Toch geef ik hem een muntstuk, want ik hou van een goed toneelstukje. Ook geef ik hem een knipoog. Hij knipoogt terug.

8.
M. en Z. houden af en toe hun armpjes naast mijn arm om te zien wie er bruiner is geworden in de Portugese zon.

9.
Ik ben inmiddels ver voorbij de leeftijd waarop ik – volgens mijzelf als twintigjarige – rijk, beroemd en machtig had moeten zijn.

10.
In de International Herald Tribune staat een stuk over muren. 

11.
Wat een mooie oude stad is Lissabon. Een stijgende en dalende stad. Een stad van trappen. Als je er rondloopt krijg je de indruk dat we onze vooruitgang aan onze domheid, onze stilstand aan onze intelligentie te danken hebben.

(Teruggevonden aantekeningen uit 2016)