Het was er stil. Geen blaadje ritselde. Ook geen geritsel van dieren. Geen vogels. Geen muggen. Ik snoof de lucht op om het bos te ruiken. Het rook niet anders dan in de stad. Geen boslucht. Geen geur van rotting of bloei. Het leek meer een bostentoonstelling dan een bos. Bomen, gras, varens, paadjes, aan alles was gedacht. Er was zelfs een meer, daar stond een hek omheen. Op sommige bomen was een bordje gespijkerd: fagus sylvatica, quercus. De grond was zacht en af en toe kraakte er een takje onder onze voeten. Geen ree rende geschrokken weg, geen haas nam de benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten