De grond was zacht

Aan alles was gedacht

We reden met de auto naar het bos, het was dertig kilometer rijden.
We parkeerden de auto aan de rand van het bos in het gras.
Het was er stil.
Geen blaadje ritselde.
Ook geen geritsel van dieren.
Geen vogels.
Geen muggen.
Ik snoof de lucht op om het bos te ruiken.
Geen boslucht.
Geen geur van rotting of bloei.
Het leek meer een bostentoonstelling dan een bos. Bomen, gras, varens, paadjes, aan alles was gedacht. Er was zelfs een meer, daar stond een hek omheen.
Op sommige bomen was een bordje gespijkerd: fagus sylvatica, quercus.
De grond was zacht en af en toe kraakte er een takje onder onze voeten. Geen ree rende geschrokken weg, geen haas nam de benen.