Ik zag de tennisser Novak Djokovic spelen op Roland Garros.
Hij had iets ontroerends met zijn wijd open ogen, zijn blozende wangen, de uiterste precisie en helderheid van zijn spel en zijn geduld met het publiek, dat hij toeschouwer voor toeschouwer, hart voor hart moet veroveren als een guerrillero.
Wat een vechter is hij.
Bijna waren U. en ik zondag tenniskampioenen geworden, maar we verloren in de finale van een broer en zus die maar niet van opgeven wisten!
Op de foto: psychedelische wegbelijning op weg naar de tennisclub (de belijning van de tennisbanen was normaal).
.png)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten