Wanneer je voorbij Palodes komt

Paxos

“(…) Epitherses zei dat hij ooit een reis naar Italië maakte, aan boord van een schip met veel vracht en veel passagiers. Het was al avond toen, in de buurt van de Echinaden¹, de wind ging liggen en het schip afdreef richting het eiland Paxos. Bijna iedereen was wakker. Een flink aantal passagiers was nog niet klaar met de wijn na het eten. Plotseling werd vanaf Paxos de stem gehoord van iemand die luid Thamus aanriep, zodat iedereen verbaasd was. Thamus was de Egyptische stuurman aan boord van het schip. Tweemaal werd Thamus geroepen en tweemaal gaf hij geen antwoord, maar de derde keer antwoordde hij. En de stem zei vanaf Paxos: 'Wanneer je voorbij Palodes komt, kondig dan aan dat de grote god Pan dood is.'
Toen ze dit hoorden waren allen verbluft – aldus Epitherses – en ze overlegden onderling of het beter was om het bevel uit te voeren of om de zaak te laten gaan. Onder de omstandigheden besloot Thamus dat wanneer er een briesje zou zijn, hij voorbij Palodes zou varen en stil zou blijven, maar zonder wind en met een gladde zee rond die plaats zou hij aankondigen wat hij had gehoord. Dus toen hij tegenover Palodes kwam, en er geen wind of golf was, riep Thamus vanaf de achtersteven, kijkend naar het land, de woorden zoals hij ze had gehoord:
'De grote god Pan is dood!'
Nog voordat hij uitgesproken was, begon er een groot weeklagen, niet van één persoon, maar van velen, vermengd met uitroepen van verbazing. Omdat er zoveel personen op het schip waren, werd het verhaal al snel verspreid en Thamus werd ontboden door keizer Tiberius². Tiberius raakte zo overtuigd van de waarheid van het verhaal dat hij een onderzoek naar de god Pan gelastte (…)”³ 

¹ Een eilandengroep in het noordwesten van Griekenland
² Tiberius was keizer van het Romeinse Rijk van 767 tot 790 Ab Urbe Condita (na de stichting van de stad Rome) (14 tot 37 na het begin van de christelijke jaartelling)
³ Uit: Plutarchus (799-873 AUC), Moralia, boek V, nr. 29: Over het verdwijnen der orakels / Περὶ τῶν ἐκλελοιπότων χρηστηρίων / De defectu oraculorum