Doen wij soms iets verkeerd?

Venetiaans carnavalsmasker (Alles was
tief ist, liebt die Maske – Nietzsche)

Hebben de groteske¹ islamitische en joodse reacties op de spotprenten van Kurt Westergaard en het carnaval van Aalst misschien een andere oorzaak dan onze vrolijke, vrijgeestige, carnavaleske, irritante Europese spotlust?
De American Jewish Committee en het CIDI hebben voorschriften voor het spotten.
"Goedendag, spreek ik met de afdeling spot van de American Jewish Committee?"
"Daar spreekt u mee."
"Ah, goedendag, ik wou graag Harvey Weinstein bespotten."
"Dat kan. Heeft u hem – of ons – al eens eerder bespot?"
"Eh, nee, nog nooit. Dit is m'n eerste keer."
"Waar zat u aan te denken?"
"Nou, ik wou hem lelijke dikzak noemen." 
"Dat kan, maar het is wel een beetje pijnlijk voor de heer Weinstein om bespot te worden om zijn uiterlijk. Zo zijn de nazi's ook begonnen. Wij suggereren dat u hem onaardige meneer noemt."
Spot die niet een beetje pijn doet is geen spot, dat is een vorm van aaien. Moeten islam en jodendom zich niet eens voorzichtig de vraag stellen, nu in Europa cartoonisten en carnavalvierders naar het leven worden gestaan: doen wij soms iets verkeerd? Dat is een moeilijke vraag om te stellen en om te beantwoorden. Voor iedereen, en zeker voor monotheïstische religies met een ene en enige god.
Ook het christendom is monotheïstisch en oorspronkelijk niet Europees. Het monotheïsme komt uit heet en droog gebied en heeft Europa, toen het in Griekenland aan land kwam, in een duizend jaar durende depressie gestort (door de Engelsen heel toepasselijk The Dark Ages genoemd).
Europa is sappig en groen en koel – een oase, in woestijntermen. Dat is geen vruchtbare omgeving voor verhitte goddelijke visioenen. In de oase drink je water.
Europa is poly-, pan- of nontheïstisch (antiek, heidens). Het huwelijk tussen Europa en het monotheïsme is nooit erg gelukkig geweest. Er is altijd veel huiselijk geweld aan te pas gekomen. De vooruitgang is in verzet tegen het monotheïsme ontstaan en voltrokken.
De wetenschappelijke revolutie (Galileo, Harvey, Columbus), de artistieke en "genealogische" revolutie (Renaissance) en de waardenrevolutie (Verlichting) zijn antiek, heidens, poly, pan, non.
Je moet wel dumm wie Thierry² zijn om de Europese beschaving "joods-christelijk" te noemen.
Onder de zware monoliet van het christendom komen de laatste decennia, schuchter en knipperend tegen het zonlicht na millennia van donkerte en verplettering, de oude Europese goden en liefdes weer tevoorschijn gekropen: de natuur, het lichaam, de vrouw, het water, de lucht, het bos, de dieren, de metamorfose, de vrolijkheid, de lichtvoetigheid, de onbezorgdheid, de dans, de sport. De Europese Unie spendeert de komende jaren maar liefst duizend miljard euro aan de wederopbloei van deze oude goden en liefdes. Een Perikleïsch plan!
Het Europese christendom heeft niet meer de kracht tot onverzoenlijkheid, tot inquisitie. Het is simpelweg verkwijnd in het gematigde Europese klimaat (voor religieus fanatisme is hier te veel water en te weinig dorst). Laat Europa zich toch niet onderwerpen aan nieuwe onverzoenlijken. Gisteren zei een jongen op tv: "Al duizenden jaren vereren we een onzichtbare god. Maar mijn god is de natuur, de aarde. Daar kom ik uit voort en daar ga ik naar terug."
Een paar eeuwen geleden had hij die uitspraak niet overleefd. Het zichtbare, ruikbare, hoorbare, proefbare en tastbare vereren was ketterij.
Later meer, ook over die onaardige meneer! 

¹ Typering door de burgemeester van Aalst.
² Duitse zegswijze, mogelijk verwijzend naar Thierry Baudet.

 Uit de serie Israël versus Aalst