Zo is de wet

Ze moet niet proberen om bij H&M een bh-tje te stelen.
De bewakingscamera's zien het meteen.
Ze wordt in de kraag gegrepen en vijf minuten later staat er een politie-bus voor de deur met twee agenten. Het maakt niet uit of ze nog een kind is.
Dan gaat ze mee naar het bureau.
De politie vertelt waar ze van verdacht wordt.
Ze wordt opgesloten in een cel.
Een hulpofficier van justitie vertelt wat haar rechten zijn.
Het helpt haar niks om te zeggen dat H&M die onderbroek zelf ook gestolen heeft van kinderen in Bangladesh.
Want grote bedrijven mogen wel van kinderen stelen maar kinderen mogen niet van grote bedrijven stelen.
Zo is de wet.
Dan word ze uit de cel gehaald en verhoord door de politie.
Er wordt een proces verbaal gemaakt waarin precies staat wat ze gezegd heeft over het stelen van het begeerlijke bh-tje.
En het duurt allemaal uren en uren en soms zelfs dagen.
En ze moet ook nog een brief schrijven aan H&M, waarin ze zegt dat het haar vreselijk spijt.
Dit heeft Milton Friedman zo bedacht.