Hij heeft zichzelf in de hand

Nadal verliest van Thiem

Ik zag de kwartfinale van Australian Open tussen de tennissers Dominic Thiem en Rafael Nadal.
De eerste keer dat ik Dominic Thiem zag spelen was in 2015. 
Dit jaar is hij een man geworden. Dat is te zien aan zijn lichaam en aan zijn blik.
Hij is ernstiger, sneller, krachtiger, geduldiger geworden. Als hij juicht is daarin geen kinderlijkheid meer, als hij boos is op zichzelf ook niet. Hij heeft zichzelf in de hand.
Er is geen overmoed meer in zijn spel en ook geen angst meer.
Hij speelt op de exacte grens van zijn sportieve uitdrukkingsvermogen. Morgenochtend speelt hij in de halve finale tegen Alexander Zverev. Die wedstrijd zal hij winnen. Zverev heeft nog het slungelige lichaam en de waaiende geest van een jongen (hij is een erg goeie speler).
In de finale zal Thiem dan tegenover Novak Djokovic staan. Die wedstrijd zal in de kranten worden aangekondigd als "de botsing der generaties". Als Thiem wint zal er in de kranten staan: "Wisseling van de wacht".

Over "oortjes"

"Oortjes"

Ik stond in een lange rij bij de kassa van de supermarkt.
Het was laat op de avond.
Het was de enige kassa die nog open was.
Hoeveel uren ik al in zo'n rij heb doorgebracht!
Toen riep een vrouwenstem luid: "Deze kassa is ook open!"
Er was besloten om nog een kassa open te doen zodat:
– de klanten niet zo lang in de rij hoefden te staan;
– de winkel op tijd dicht kon.

De kassière riep nog een keer luid: "Deze kassa is ook open!"
Maar niemand hoorde de kassière die riep.

Al zeg ik het zelf

Potvis

In de maanden februari en maart zal ik geen alcohol drinken.
Een moedige onderneming, al zeg ik het zelf.
Om de kans van slagen te vergroten zal ik in deze periode alle afspraken met drinkers afzeggen.
Maar in april ga ik weer beginnen.
In drinken ben ik een meester.

Van liturgie naar poëzie in één salto poëticale

 Salto poëticale (naar een gedicht van de dichter E.E.Cummings
en een theorie van de dichter J.Gommers).

Over intuïtie en inspiratie

Hond met stok, Wenen 1925

"Het oplossen van een intellectueel probleem voltrekt zich niet heel anders dan als wanneer een hond die een stok in zijn bek heeft door een smalle deur wil; hij draait zijn kop dan net zo lang naar links en naar rechts tot de stok erdoorheen schiet, en wij doen het precies zo, alleen met dit verschil dat wij het niet helemaal op goed geluk proberen, maar uit ervaring al ongeveer weten hoe je het moet aanpakken. En al heeft een knappe kop natuurlijk ook veel meer handigheid en ervaring in die draaibewegingen dan een domme, het erdoor schieten komt toch ook voor hem als een verrassing, ineens is het er, en men kan heel duidelijk een licht gevoel van verbluftheid bij zichzelf waarnemen dat de gedachten zichzelf hebben gemaakt in plaats van op hun geestelijke vader te wachten. Dit gevoel van verbluftheid noemen veel mensen heden ten dage intuïtie, nadat het vroeger ook wel inspiratie werd genoemd, en zij geloven daar iets bovenpersoonlijks in te moeten zien; maar het is alleen maar iets onpersoonlijks, namelijk de affiniteit en het bij elkaar horen van de zaken zelf die in een brein samenkomen."

Uit: Robert Musil, De man zonder eigenschappen deel 1 (1930), hoofdstuk 17: Een hoofdstuk dat een ieder die geen al te hoge dunk heeft van het denken kan overslaan, p. 144-145 (vertaling Ingeborg Lesener)

Als we drinken keren we terug naar zee

ABBA

1.
De liturgie zegt: "Thank you god for this most amazing day."
De poëzie zegt: "Thank you god for most this amazing day."¹

2.
Vanaf de vierde eeuw werden er kerken gebouwd in Europa. Kerktorens waren de eerste raketten. Ze waren nog wel te zwaar om op te stijgen. 

3.
Nieuws van internet: "Vader doodt coyote met blote handen."

4.
Onze politiecellen zitten vol kinderen die een onderbroek gestolen hebben van H&M. Dit heeft Milton Friedman zo bedacht.

5.
Ik zag beelden van het World Economic Forum in Davos. Alle capo's of industry zaten bij elkaar. Alleen de porno- en drugsbazen waren niet van de partij. Waarom eigenlijk niet?

6.
Er zijn nauwelijks of geen gedenkplaatsen voor in de oorlog gesneuvelde of vermoorde zigeuners.
"Wij laten de zielen van onze doden met rust," zei een zigeunervrouw.
Dat vond ik zo ontroerend. 

7.
M. en Z. douchen altijd met muziek aan. Gisteren schalde eerst Abba uit de badkamer, met het nummer Thank you for the music, en daarna Leonard Cohen met So long, Marianne. Voor het eerst hoorde ik hoe goed Abba is. Op één of andere geheimzinnige pantheïstische manier is die muziek verbonden met de natuur, met onze natuur.

8.
Naarmate ik ouder word begin ik steeds meer van goud en van rituelen te houden. Goud kun je kopen, maar waar moet ik rituelen vandaan halen? Zou de kerk wat voor me zijn? Ach nee, daarvoor ben ik teveel verpest door professor Nietzsche. De Tao? Een natuurgodsdienst? Bomen omhelzen? Dat laatste zie ik mezelf wel doen, maar pas als ik m'n verstand verloren heb.
Mijn ritueel was eigenlijk altijd: drinken. Ook daarbij is sprake van een overgave, een loslaten, een concentratie op het gebodene net als bij rituelen. 
Het gebruik van alcohol leidt tot een heerlijk zelfverlies, een verrukkelijk één-tweetje met het niet-bestaan, om zo te zeggen. En met het niet-bestaan bedoel ik niet de dood, maar de moederschoot. Ja, het drinken is een terugkeer; de roes een herbeleven van het submariene bestaan. Want de moeder is de zee, dat zijn jullie toch met me eens? En die zee, die heeft ons op het strand geworpen en ons daar achtergelaten. En als we drinken, dan keren we terug naar zee. Alles uiteraard in het subliminale en numineuze. 

9.
Kim Kardashian gaat nu het Amerikaanse rechtssysteem hervormen. 

10. (Uit de serie niet-uitgekomen voorspellingen)
Dit jaar zullen Novak Djokovic (32), Rafael Nadal (33) en Roger Federer (38) geen enkel groot toernooi meer winnen. Ze zullen telkens verslagen worden door de dappere iconoclasten Stéfanos Tsitsipas (21), Alexander Zverev (22), Daniil Medvedev (23), Nick Kyrgios (23), Matteo Berrettini (23) en Dominic Thiem (26). En Stanislas Wawrinka (34) is ook in vorm.

11.
Er was een Nederlandse schrijver op tv. "Wat een zuinig mondje," zei iemand.

¹ e.e. cummings

S. (14) krijgt een goed idee

Bewakingscamera voor het verkeer

S. stelt voor dat alle bewakingscamera's die nu in de kledingwinkels van H&M hangen worden verwijderd.
Ze stelt voor dat ze naar Bangladesh verscheept worden en daar in de kledingfabrieken worden opgehangen.
Dan kunnen politie en justitie hun tijd en hun aandacht besteden aan het beschermen van kinderen tegen criminelen, in plaats van aan het beschermen van criminelen tegen kinderen.
Goed idee van S.?
Of wat?

S. (14) leerde hoe de wet is

Ondertussen in Bangladesh

Je moet niet proberen om in een winkel van H&M een kledingstuk te stelen.
De bewakingscamera's zien het meteen.
S. probeerde het toch en zij werd meteen door bewakers in de kraag gegrepen.
Vijf minuten later stond er al een politiebusje voor de deur met twee agenten.
S. moest mee naar het bureau.
Het maakte niet uit dat ze een kind was.
Ze werd een paar uur opgesloten in een cel zodat ze voelde dat ze iets slechts had gedaan.
Een hulpofficier van justitie vertelde haar wat haar rechten waren.
Het hielp haar niks om te zeggen dat H&M dat kledingstuk zelf ook gestolen had van kinderen in Bangladesh.
Want grote bedrijven mogen wel van kinderen stelen maar kinderen mogen niet van grote bedrijven stelen.
Zo is de wet.
Dat leerde S. nu.
Toen werd ze uit de cel gehaald en verhoord door de politie.
Er werd een proces verbaal gemaakt waarin precies stond wat ze gezegd had over het stelen van het begeerlijke kledingstuk.
En het duurt allemaal uren en uren en zelfs dagen.
En ze moest ook nog een brief schrijven aan H&M met daarin de woorden: "Het spijt mij vreselijk."
Dit alles heeft de Nobelprijswinnaar en adviseur van generaal Pinochet Milton Friedman zo bedacht.

S. (14) was in een kledingwinkel van H&M

S. was in een kleding-winkel van H&M.
Veel kleding die daar ligt wordt gemaakt door kinderen in Bangladesh.
S. zei:
"Die kinderen werken twaalf uur per dag."
"Zij werken zeven dagen per week."
"Zij verdienen een paar euro per maand."
S. zei:
"De winkel van H&M hangt vol camera's tegen diefstal."

Ik legde alles in een la

Dit jaar wil ik mijn vierde roman af hebben. Ik hou niet zo van het woord roman. Sommige jongens heten Roman.
Mijn eerste roman staat als feuilleton op deze blog. De titel is Piëta met hond. Ik vind dit geen volmaakte titel.
Het grote voordeel van een roman op een blog is dat je er aan kunt blijven schaven.
Dat is ook het grote nadeel.
Mijn tweede roman heet Veel mensen vielen in zee.

Mijn derde roman heet Trouw is de andere wang.
Op een dag stond Trouw is de andere wang op de longlist van een grote prijs. In het televisieprogramma Nieuwsuur werd bekend gemaakt wie de winnaar was (het aan de prijs verbonden geldbedrag was vijftigduizend euro).

Hoe de nieuwe roman gaat heten weet ik nog niet.
Ik begon eraan in september 2017.
Ik schreef bijna tweehonderdduizend woorden.
In juli 2018 was ik klaar.
Ik legde alles in een la.
Anderhalf jaar lang keek ik er niet naar om. Gisteren haalde ik het pak weer tevoorschijn. De eerste zin luidt: "Ik reis steevast per luchtballon."
Er moet dus nog veel gebeuren.

Over de hoogste vorm van roem

Al Pacino

Vanavond was de film Scarface uit 1983 op tv.
De film geeft een realistisch beeld van Amerika.
Ik had M. (18) uitgenodigd om samen met mij naar de film te kijken, wat ze deed.
Ze keek niet met volle aandacht.
Ze zat tegelijkertijd een boek te lezen. 
"Hoe heet die man die de hoofdrol speelt?" vroeg ze, opkijkend uit haar boek.
Het bloed spatte in het rond. Niet bij ons, maar in de film, in Amerika.
Zijn naam lag op het puntje van m'n tong.
Je hele leven lang zeg je zo'n naam zonder erbij na te denken en dan ben je zo'n naam opeens vergeten – doordat je er nooit bij nadenkt, snap je? De acteur is zo bekend, dat je z'n naam niet meer weet. Vergetelheid is dus de hoogste vorm van roem.
Mijn algemene geheugentheorie luidt:
– hoe goedmoediger de mens, hoe slechter z'n geheugen;
– hoe wraakzuchtiger de mens, hoe beter z'n geheugen.
Mijn speciale geheugentheorie verklaart de uitzonderingen.
"Al Pacino," wist ik ineens weer.

Er komt geen rook meer uit de schoorsteen van de planeet

De rookpluim die ik zag

Bijna twintig jaar lang zag ik vanuit mijn werkkamer in de verte de rookpluim.
Hij kwam uit een hoge schoorsteen.
De schoorsteen leek de schoorsteen van de planeet.
De aardse turbines draaiden op volle toeren.
De rookpluim was er dag en nacht. Het was daardoor een geruststellende pluim.
Is alles wat er dag en nacht is geruststellend?
Ja, alles.

Sproeten zijn niet te koop

"Denk je dat ik ergens tweedehands sproeten kan kopen?" vroeg Z.
We zaten aan tafel.
Ik had soep gemaakt.
"Sproeten zijn niet te koop," zei ik.
"En bovendien heb je je eigen mooie sproeten."

We waren in een uitgelaten stemming

Gisteravond was ik met M. en J. in een café. We dronken veel.
Ik denk dat ik binnenkort moet stoppen met drinken.
Dan moet ik iets anders gaan verzinnen. Hierover later meer.
We waren in een uitgelaten stemming.
Aan het einde van de avond kwamen er twee jonge vrouwen bij ons staan, eentje in een lange jas en eentje met een pony. Niet zo'n klein paard, bedoel ik, maar zulk haar.
Ze zeiden: "Harry Mulisch is totaal vergeten en dat is volkomen terecht." 
Waarom ze dat zeiden wisten we niet.
Wij hadden het helemaal niet over Harry Mulisch gehad.
Wij hadden het alleen maar over onszelf. Daar wisten we nou eenmaal veel van.¹
Totaal en volkomen zijn woorden die J. niet goed kan verdragen. Ze werken bij hem als een rode lap op een stier. Hij houdt van preciezere woorden.
Er groeiden meteen twee machtige horens uit z'n hoofd en hij stormde op de rode lap af.
Olé!
En olé!

¹ Het is dus veel bescheidener om over jezelf te praten dan over anderen.

Over negen jaar is het honderd jaar geleden

Lodewijk van Bietenboerderij

Dit jaar is het tweehonderdvijftig jaar geleden dat Ludwig van Beethoven werd geboren.
Over zeven jaar is het tweehonderd jaar geleden dat hij stierf.
Dan duurt het even, tot het jaar 2070. In dat jaar zal het maar liefst driehonderd jaar geleden zijn dat hij werd geboren.
En zeven jaar later zal het weer tweehonderdvijftig jaar geleden zijn dat hij stierf.
Mijn vader draaide vaak muziek van Beethoven (in het jaar 2029 is het honderd jaar geleden dat mijn vader werd geboren).
Eergisteren waren de schrijvers Maarten 't Hart en Peter Buwalda op tv om over de grootheid van Beethoven te praten.
Peter Buwalda noemde Maarten 't Hart "Maarten" maar hij noemde Ludwig van Beethoven niet "Ludwig".
De Nederlandse vertaling van Ludwig van Beethoven is Lodewijk van Bietenboerderij.

In het voorbijgaan gehoorde zin van een nijdige vrouw

"En nou niet zeggen dat het aan mijn hormonen ligt, want ik héb geen hormonen!"