Ik heb het zo druk gehad

Hortensia

Vandaag had ik een vrije dag. Dat was de afgelopen maand niet meer voor-gekomen. Ik heb het zo druk gehad.
Ik zat op het terras in de zon.
Ik dronk een kop koffie.
Ik rookte een sigaret.
Ik las de krant.
Ik gaf water aan de dorstige hortensia.
De poes lag uitgestrekt onder mijn stoel op de koele stenen.
De hortensia dronk het water gulzig en haar schoonheid keerde terug binnen enkele minuten.
Het is een schande (het is jammer) dat de planten geen eigen partij hebben en de dieren wel.
Onze poes voelt zich trouwens niet vertegenwoordigd door de Partij voor de Dieren. Ze zegt dat die partij geen oog heeft voor de belangen van het oneetbare dier en het ongegeten dier, en alleen maar opkomt voor sufferds als koeien en varkens. Maar het kan haar verder niks schelen.
Dat is een van de redenen waarom ik haar graag mag.

Dat de poes en ik de laatste tijd dichter tot elkaar zijn gekomen en regelmatig van gedachten wisselen over allerlei kwesties is trouwens te danken aan Haruki Murakami.
Het valt me op dat totale onverschilligheid en verstandigheid (wijsheid) elkaar niet uitsluiten.