 |
| Het astronomische uurwerk van de kathedraal van Lyon |
Het maakt niet uit waar hij mee bezig is en of hij er een jaar, een maand, een week, een dag, een uur of vijf minuten mee bezig is, hij zegt: "Ik ben er alweer veel te lang mee bezig."
Bij alles wat hij doet heeft hij het zekere gevoel dat hij zijn tijd aan het verspillen is.
Waar komt het idee tijdverspilling vandaan?
Volgens mijn hypothese vind je deze soort onrust vooral in de hoek van de idealisten (degenen die een ideaal hebben). In die hoek vind je behalve de ongeduldigen ook de melancholici en de cynici. Chateaubriand schrijft: "Het vlieden der uren houdt nimmer op."
Uit de serie Bijdrage aan een psychologie op basis van onze perceptie van tijd
Uit de serie De tijd
Uit de serie De tijd
Zou het niet kunnen dat juist doordat de uren zelf oneindig blijven vlieden, maar de aan een mens toebedeelde uren maar beperkt in aantal zijn, dat daardoor de belangstelling om bepaalde oninteressante of vervelende dingen te doen of te blijven doen, een stuk minder is dan de belangstelling om leuke dingen te doen?
BeantwoordenVerwijderenEinstein gaf ooit als voorbeeld van relativiteit dat een uur naast een mooi meisje zitten heel kort duurt, maar een uur op een gloeiend hete kachel zitten heel erg lang duurt. De wens om liever naast een mooi meisje te zitten in plaats van op een hete kachel kun je inderdaad idealistisch noemen (waarbij de idealen per persoon natuurlijk uiteenlopen, die hete kachel of dat vervelende klusje zal een ander een genoegen zijn).
Ook jouw resterende uren zijn beperkt. En het lijkt toch ook sterk dat jij ook niet in die zin idealistisch bent. Ander oppervlakkig onderzoek leert bijvoorbeeld dat jij je resterende tijd liever doorbrengt in de Albert Heijn dan in de Jumbo (het veelvuldig gebruikte 'onverdraaglijk' is tenslotte niet veel meer dan een andere formulering van 'daar wil ik geen tijd aan besteden'). Zo heeft iedereen zijn zijn ideale en zijn onverdraaglijke tijdsbestedingen.
Ik ben onlangs op dringend verzoek van mijn dochter in de Jumbo geweest om verse sinaasappelsap te laten persen door een doorzichtige machine. Inderdaad werd ik, zoals verwacht, zeer onaangenaam getroffen door de geelheid van de winkel. Maar ik had beslist niet het gevoel dat ik mijn tijd aan het verspillen was. Omdat ik er toch was ging ik op zoek naar een paar vloerkadetjes (dat zijn broodjes). Die moest ik namelijk hebben. "Heeft u ook vloerkadetjes?" vroeg ik aan het meisje bij het brood. Ze had een gele pet op en keek me niet-begrijpend aan. "Lekkere zachte kadetjes..." verklaarde ik. Ze keek me streng aan, niet bereid om het (onbedoelde) grapje te waarderen, als ze al doorhad dat een het een (onbedoeld) grapje was. Kadetje betekent namelijk kontje, billen en is ontleend aan het Franse cadet (argot: achterwerk). Maar dat weet niet iedereen, weet je wel.
BeantwoordenVerwijderen