Het leven van een schrijver is een hel

Roald Dahl in het bos

Vanmorgen kwam M. (11) aan m'n bed staan. Ze las het volgende voor uit een boek van Roald Dahl: "Het leven van een schrijver is een hel. De schrijver moet zichzelf dwingen tot werken. Hij moet zijn eigen uren bepalen en als hij helemaal niet aan zijn werktafel gaat zitten, is er niemand die hem op zijn kop geeft. Als hij romans schrijft leeft hij in een wereld van angst. Elke nieuwe dag vraagt nieuwe ideeën en hij is er nooit zeker van of hij die zal krijgen. Na twee uur schrijven is deze schrijver totaal uitgeput. Twee uur lang is hij mijlenver weg geweest, is hij ergens anders geweest, op een plaats met totaal andere mensen, en het kost hem grote moeite om weer terug te zwemmen naar zijn normale omgeving. De schrijver loopt afwezig zijn werkkamer uit. Hij wil een borrel. Die heeft hij nodig. Het is een feit dat bijna iedere romanschrijver ter wereld meer whisky drinkt dan goed voor hem is. Hij doet het om zichzelf vertrouwen, hoop en moed in te drinken. Wie schrijver wordt is gek."
Dat weet ze dan ook weer.