Als regen de grond doorweekt na een lange droogte

Plinius de Oudere in de vorm
van een flesje bier

Plinius de Oudere¹ schreef: "Vaststaat dat de beste aarde naar een exquise zalf ruikt. Dat is de geur die men vaak waarneemt als de zon ondergaat op de plaats waar het uiteinde van de regenboog de grond raakt, of als regen de grond doorweekt na een lange droogte. Op dat moment ademt de aarde zijn eigen goddelijke geur uit, ontvangen van de zon en onvergetelijk zoet. Dat is ook de geur die de grond moet verspreiden als hij gekeerd wordt."²

¹ 776-832 AUC (23-79 n. Chr.)
² Het citaat is afkomstig uit Plinius' werk Naturalis historia. Ik vond het in Harold McGee's osmokosmische encyclopedie De geuren van de wereld (Nieuw Amsterdam 2021), hoofdstuk 14 Het land: grond, schimmels, stenen, p. 325.