Ik blijf ongedeeld

Marilyn Monroe

Voor het eerst in m'n leven heb ik een smartphone.
Dit is al meteen niet waar: eerder had ik een Blackberry.
Op een dag gooide ik mijn Blackberry uit het raam. Ik had al spijt toen hij nog onderweg naar de straat was. Een seconde na het ontstaan van mijn spijt spatte de Blackberry uiteen op de straatstenen.
De Blackberry zag er – toen hij nog heel was – uit als het dashboard van een snelle auto, maar mijn nieuwe smartphone ziet eruit als een poederdoosje. Ik voel me er verwijfd mee, dus ik ga er niet in het openbaar mee rondlopen.
Ik kan de camera van de smartphone zo instellen, dat hij naar me terugkijkt. Dan zie ik mezelf zoals een vrouw zichzelf ziet in het spiegeltje van haar poederdoosje. Op die manier zou ik een selfie kunnen maken.
Wat zitten er veel mogelijkheden om mijn leven met anderen te delen op de nieuwe smartphone! Ik kan bellen, sms-en, zoomen, skypen, emailen, whatsappen, instagrammen, facebooken, twitteren, bloggen, vloggen, locatiedelen en nog veel meer.
Telkens wanneer ik zo'n mogelijkheid wil activeren, wordt me gevraagd om toegang te verschaffen tot al mijn gegevens, met behoud van mijn privacy. Ik beschouw dit als een contradictio in terminis, dus sta ik het niet toe, waardoor ik van de vele nieuwe mogelijkheden geen gebruik kan maken, jammer. Ik blijf ongedeeld.
Alleen whatsapp gaf ik de gevraagde toestemming, en ik voelde hoe een deel van mijn privacy gretig uit de trillende smartphone gezogen werd. Daarna klonk er een boer (burp!).

Op de foto: Marilyn Monroe met smartphone avant la lettre