Ik was in mijn ouderlijk huis. Ik sliep in een kamer met stapels boeken op de grond. Ik pakte het boek dat bovenop de dichtstbij staande stapel lag. Het dichtst bij mijn bed bedoel ik. De kamer was onverwarmd en het boek was koud. Het boek was geschreven door "de grande dame van de Nederlandse literatuur" Connie Palmen. Ik ging lezen. Het was al laat. Na twee bladzijden dacht ik: "Door te schrijven maakt ze zich mooi. De literatuur is haar make-up."
Toen viel ik in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten