We zijn naar Normandië gereisd en we zijn naar de Tweede Wereldoorlog gereisd. Wat een mooi en droevig strand is Omaha Beach. En wat een mooie en droevige begraafplaats is het Cimetière Americain, waar de vele doden liggen.
M. (19) en Z. (16) lazen de grafschriften op de graven van hun leeftijdgenoten en de zon scheen. Tussen de bomen door was de vergeetachtige en almachtige blauwe oceaan te zien. (Een jonge Duitse soldaat werd krijgsgevangen genomen door de Amerikanen en voor het eerst van zijn leven voelde hij zich vrij). Vlinders fladderden een ommetje om hun struik en we dronken Orangina.
Uit de serie Zeven dagen in Normandië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten