Langzaam stak het vlaggetje de weg over

Kinkerbrug (foto Milliped)

Ik ging op de fiets door de stad naar m'n zusje. Een tocht met hindernissen en verrassingen.
De Weteringschans was opgebroken.
Ter hoogte van het Rijksmuseum stopte ik voor een Chinees echtpaar dat stond te wachten bij het zebrapad. Het echtpaar maakte een buiginkje naar me.
De Marnixstraat was ook opgebroken.
In de Kinkerstraat liepen een jonge vader en een jonge moeder te kletsen achter een ouderwetse kinderwagen.
De baby kraaide: "Allahoe Akbar!"
De Kinkerbrug (brug nr. 266) ging net open toen ik eraan kwam.
Fietsers, brommers, voetgangers, auto's, vrachtwagens, trams, motoren, bussen en taxi's kwamen vloekend tot stilstand (ik ook vloeken).
Kreunend ging het brugdeel omhoog. De weg werd muur.
Toen verscheen er een scheepsvlaggetje in beeld, dat net boven het wegdek uit kwam. Langzaam stak het vlaggetje de weg over, waarna het brugdeel omlaag kwam en met een machtige zucht weer op z'n plek belandde. Nog voor de slagbomen helemaal omhoog waren en het licht op groen sprong, stormden wij al over de brug naar onze bestemmingen.
De brugwachter – dat zag ik – schudde zijn hoofd om zoveel ongeduld en onstuimigheid.