Vallende kokosnoot |
Ik weet de dag nog zo precies omdat ik er toen met een stempel een datum in heb gezet.
Bijna een kwart eeuw bleef het boek ongelezen door mij.
Een paar dagen geleden pakte ik het van de plank om het stof eraf te blazen en het viel uit m'n handen op de grond. Ik begon te lezen waar het was opengevallen.
Wat een goed boek is het!
Veel beter dan bijvoorbeeld het boek Mythos van Stephen Fry. Hij maakt van de Griekse godenwereld een pretpark.
Karen Armstrong schrijft over een onderwerp dat m'n belangstelling heeft, namelijk de monopolisering van het transcendente door het klierige concept van de ene en enige god ("Er is maar één god").¹
Zo zie je maar weer dat sommige boeken eerst als kokosnoten op de grond moeten vallen, en openbarsten, voordat je eraan kunt beginnen.
¹ "Klierig" is mijn woord, niet het hare. 't Is een goed woord vind ik, heel bruikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten