Over zaken waar hij geen verstand van heeft praat H. heel gewichtig, terwijl hij er in kwesties waar hij wél verstand van heeft meestal het zwijgen toe doet.
"Heel goed voor de economie," voegde hij er nog aan toe.
Hij lag in zijn kamerjas op de bank tv te kijken met zijn voeten over elkaar op de armleuning. De gordijnen waren nog half dicht, het was vier uur in de middag. Hij dronk champagne en rookte een sigaar. De kat zat bovenop hem en ging op en neer met zijn ademhaling als een scheepje op de deining van de zee.
"Zeker," beaamde ik, hoewel ik er niet van overtuigd ben dat olympische medailles goed zijn voor de economie. Maar de ervaring heeft geleerd dat het niet vriendschappelijk is om H. tegen te spreken als hij in een gewichtige bui is. Dat bederft maar de sfeer. In zijn gewichtigheid verzamelt hij namelijk al zijn krachten. Hij is dan erg breekbaar.
Op tv was het juichen te zien van onze olympische sporters.
"Champagne!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten