Haar lievelingsbegrip was "in- en inkeurig"

Uiterst links: luitenant Robert Musil, 1914

1.
"De wereld is gewoon komisch als je haar vanuit een technisch standpunt bekijkt: onpraktisch in alles wat de betrekkingen van de mensen onderling aangaat en hoogst oneconomisch en inexact in haar methoden; wie gewend is zijn zaken met de rekenlineaal op te lossen, kan eenvoudig ruim de helft van de menselijke beweringen niet serieus nemen. De rekenlineaal, dat zijn twee ongelofelijk scherpzinnig met elkaar vervlochten systemen van getallen en streepjes, met behulp waarvan je de ingewikkeldste opgaven in een mum van tijd kunt oplossen zonder één gedachte nutteloos te verliezen. Als je een rekenlineaal bezit en er komt iemand met boude beweringen of grote gevoelens, dan zeg je: Een momentje alsjeblieft, we zullen eerst de foutenmarges en de waarschijnlijkheidsgraad van dat alles eens berekenen!"

Uit: Robert Musil, De man zonder eigenschappen, Deel 1 / Een soort inleiding, Hoofdstuk 10 / De tweede poging. Aanzetten tot een moraal van de man zonder eigenschappen

2.
"Zij was de echtgenote van een gezien man en de liefhebbende moeder van twee mooie zoontjes. Haar lievelingsbegrip was 'in- en inkeurig'; zij paste het toe op mensen, dienstbodes, zaken en gevoelens als zij iets goeds over ze wilde zeggen. Zij was in staat 'het ware, goede en schone' even vaak en natuurlijk uit te spreken als een ander donderdag zegt. Wat haar behoefte het diepst bevredigde was het beeld van een stil, ideaal leven, in een kring gevormd door man en kinderen, terwijl diep daaronder het donkere rijk 'Leid mij niet in verzoeking' zweeft en met zijn huiveringen het stralende geluk tempert tot zacht lamplicht. Zij had maar één fout, namelijk dat zij alleen al door de aanblik van mannen in een heel ongebruikelijke mate opgewonden kon raken."

Idem, hoofdstuk 11 / De dame wier liefde Ulrich na een gesprek over sport en mystiek heeft gewonnen