Maar natuurlijk, gaat u toch voor

Ze had de man op elk moment in zijn leven op de schouder kunnen tikken om hem te vragen of ze voor mocht. En op elk moment in zijn leven zou hij haar geantwoord hebben: "Maar natuurlijk, gaat u toch voor!" Want Frederik Tieleman – zo heette hij – zag zichzelf graag als een hoffelijk mens, en zo gedroeg hij zich doorgaans ook.
Maar nu even niet, want door die vervloekte hoffelijkheid had hij een paar uur geleden een kans gemist die zich vermoedelijk geen tweede keer in zijn leven zou voordoen – tenzij hij zich voortaan wat minder inschikkelijk zou opstellen. En ook al geloofde hij niet dat hij zo laat in zijn leven nog iets aan zijn karakter kon veranderen, op dit moment stond zijn hoofd er beslist niet naar om zich van zijn gewone, goedmoedige kant te laten zien.
Tieleman bevond zich in een toestand die je explosief zou kunnen noemen, ware het niet dat hij er niet de persoon naar was om te exploderen.
Een Tieleman implodeerde.

Uit de serie Sinaasappels en koffie