.png) |
| Kettinkje voor om de hals van een wodkafles |
Laat ik er eens mee beginnen onze spreker, Edwin Trommelen, te
prijzen voor zijn verhaal over wodka en de betekenis van dit vurige
“watertje” voor de Russische geschiedenis. Alleen daarom al moest je
erbij zijn.
Weet je wat “sneeuwklokjes” zijn? Dat zijn Russische drinkers die, op noodlottige wijze verwarmd door de wodka, buiten in de zachte sneeuw in slaap vallen, doodvriezen, en als het lente wordt vanonder de smeltende sneeuw tevoorschijn komen. Een triest verhaal, zeker, maar zo is het met de wodka gesteld: “Alle wodka is als een traan, en wodkamerken horen tranige namen te dragen. Ontvlambaar Maagdenhart, Zwerversverdriet, Ontroostbaar Weeuwtje, Bitter Wezenleed.”
Dit schreef Venedikt Jerofejev, en die kon het weten want hij was er zelf ook niet vies van.
Ja, er wordt geweldig veel gezopen – het enige juiste woord – in Rusland. Zelfs het Russische leger is het grootste deel van de tijd nagenoeg kachel (interessant om te weten nu het Russische leger weer is opgedoken aan de buitenste randen van Europa). Laten we, in plaats van wapens aan te slepen, toch gewoon wodka voor ze klaarzetten, net als een poosje geleden de slimme Pruisen: “In 1758 vonden zegevierende Russische troepen tijdens de oorlog met Pruisen vaten met wodka. Daar moest op worden geproost! De slag ging alsnog verloren en de Pruisen namen twintigduizend Russische soldaten gevangen.”
En terwijl onze vijfliterjerrycan wodka onophoudelijk rondging – het was nou eenmaal een Russische avond – zong Alec Kopyt, voormalig slagersleerling uit Odessa, prachtige droefgeestige Russische liedjes. Liedjes van de straat, liefdesliedjes.
Veel dank zijn we verschuldigd aan kokkin Letty. Haar voortreffelijke borsjtsj en Boeuf Stroganoff en eigenhandig gedraaide bolletjes Kartoshka hebben ons voor de barbaarsheid behoed. Alleen barbaren drinken immers wodka zonder erbij te eten! Om met een van onze trouwste leden te spreken, die (als zovelen van ons) ’s nachts laat nog de snijdende kou in moest om zijn bed op te zoeken: “Dat ik nog leef is vooral te danken aan de borsjtsj. Wat een soep was dat!”
Weet je wat “sneeuwklokjes” zijn? Dat zijn Russische drinkers die, op noodlottige wijze verwarmd door de wodka, buiten in de zachte sneeuw in slaap vallen, doodvriezen, en als het lente wordt vanonder de smeltende sneeuw tevoorschijn komen. Een triest verhaal, zeker, maar zo is het met de wodka gesteld: “Alle wodka is als een traan, en wodkamerken horen tranige namen te dragen. Ontvlambaar Maagdenhart, Zwerversverdriet, Ontroostbaar Weeuwtje, Bitter Wezenleed.”
Dit schreef Venedikt Jerofejev, en die kon het weten want hij was er zelf ook niet vies van.
Ja, er wordt geweldig veel gezopen – het enige juiste woord – in Rusland. Zelfs het Russische leger is het grootste deel van de tijd nagenoeg kachel (interessant om te weten nu het Russische leger weer is opgedoken aan de buitenste randen van Europa). Laten we, in plaats van wapens aan te slepen, toch gewoon wodka voor ze klaarzetten, net als een poosje geleden de slimme Pruisen: “In 1758 vonden zegevierende Russische troepen tijdens de oorlog met Pruisen vaten met wodka. Daar moest op worden geproost! De slag ging alsnog verloren en de Pruisen namen twintigduizend Russische soldaten gevangen.”
En terwijl onze vijfliterjerrycan wodka onophoudelijk rondging – het was nou eenmaal een Russische avond – zong Alec Kopyt, voormalig slagersleerling uit Odessa, prachtige droefgeestige Russische liedjes. Liedjes van de straat, liefdesliedjes.
Veel dank zijn we verschuldigd aan kokkin Letty. Haar voortreffelijke borsjtsj en Boeuf Stroganoff en eigenhandig gedraaide bolletjes Kartoshka hebben ons voor de barbaarsheid behoed. Alleen barbaren drinken immers wodka zonder erbij te eten! Om met een van onze trouwste leden te spreken, die (als zovelen van ons) ’s nachts laat nog de snijdende kou in moest om zijn bed op te zoeken: “Dat ik nog leef is vooral te danken aan de borsjtsj. Wat een soep was dat!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten