 |
| Joost Conijn in de cockpit van zijn zelf gebouwde houten vliegtuigje |
Het gaat over een man die de wereld rond vliegt in een vliegtuigje dat hij zelf heeft gebouwd.
Zijn grote angst is dat zijn vliegtuigje neerstort.
Op bladzijde 205, midden in een landingspoging aan de voet van een hoge Afrikaanse berg, houdt het boek er midden in een zin abrupt mee op.
De lezer stort neer.
Een hoogst merkeaardig einde inderdaad. Als een soort ouderwets expeditiedagboek dat plotseling ophoudt ( in het beste geval met als laatste woord het schuin naar beneden aflopende aaaarrgghh....)
BeantwoordenVerwijderenNiet zo'n eindeloze serie finales zoals je soms hoort in symphonieen van Bruckner e.d., geen keurige bies of zoom eraan. De schrijver verlaat gewoon zijn boek. Een prachtig einde.
BeantwoordenVerwijderen