Dit is een klein vliegveld in Duitsland.
Er waren kazernes en winkels. En kinderspeel-plaatsen en postkantoren. En scholen en een kerkje.
Twintig jaar geleden woonden hier tweeduizend Engelse militairen met hun vrouwen en kinderen.
Nu is er geen levende ziel meer.
De stilte van het bos is de nieuwe bewoner.
Maar het dorp is op zo'n manier verlaten en in stand gehouden dat je de Engelse militairen, hun vrouwen en hun kinderen meteen voor je ziet als je erdoorheen rijdt.
Je hoort het gejoel op de kinderspeelplaatsen en het geraas van een opstijgend militair vliegtuig.
Wonderlijk hoe deze verlaten plek zich niet zomaar gewonnen geeft aan de vergetelheid en zich met zijn laatste levenskrachten vastklampt aan de verbeelding van passerende reizigers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten