Mijn moeder slaat haar armen om me heen

Chroesjtsjov in 1938 met Stalin

1.
Charles Douglass was een Amerikaanse geluidstechnicus. Aan het begin van de Koude Oorlog bouwde hij een machine die naar mijn mening van grote invloed is geweest op de geestelijke gezondheid van de Europese en Amerikaanse bevolking. En daardoor op de loop van de geschiedenis. 

2.
Het is 22 oktober 1962.
Mijn vader en moeder kijken tv.
President Kennedy wil dat de Sovjet-Unie alle raketbases op Cuba weghaalt. Partijleider Chroesjtsjov zegt dat hij dat niet gaat doen.
De vernietiging van de mensheid is nabij. Mijn moeder slaat haar armen om me heen.  

3.
Even later kijken we naar de Amerikaanse comedy Mr. Ed het Sprekende Paard. Het kan ook de Lucy Show geweest zijn. Mijn moeder moet schaterlachen. De tranen lopen over haar wangen. Niet omdat het zo grappig is, maar omdat de machine van Charles Douglass z'n werk doet.
De machine heette The Laff Box Canned Laughter Machine.
Het was een soort lachorgel. 

4.
Charles Douglass had het lachorgel gemaakt op verzoek van Amerikaanse producenten van sitcoms. Die zaten in hun maag met de onberekenbaarheid van live audiences. Je wist nooit wanneer en hoe hard het studiopubliek zou lachen. Óf het wel zou lachen. Zo leuk waren de sitcoms nou ook weer niet. En als er niet gelachen werd in de studio, dan werd er ook niet gelachen in de huiskamer. Kortom, het lachen moest geregisseerd worden. Een lachsalvo, een schaterlach, applaus – het moest allemaal precies op het juiste moment.
Dat kon met het ingenieuze lachorgel van Charles Douglass.
De machine had toetsen en voetpedalen, waarmee allerlei soorten van gelach konden worden geactiveerd en in de studio-opnames gemonteerd. Live audiences waren voortaan niet meer nodig.  

5.
Van eind jaren '50 tot begin jaren '70 – de ergste jaren van de Koude Oorlog – was er maar één zo'n machine in de hele wereld en hij stond bij Charles Douglass in de garage. Elke ochtend reed hij de machine eruit en ging ermee op pad. Van de ene televisieshow naar de andere.