Ik heb drie internationale bestsellers gekocht, waarvan ik er nu twee heb gelezen: Het verloren symbool van Dan Brown en De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano.
Dan Brown is een ingenieur van het boek. Terwijl ik zijn boek las had ik steeds het gevoel dat ik in het inwendige van een machinerie verzeild was geraakt (ongeveer zoals Charlie Chaplin in Modern Times).
Paolo Giordano is jong en gevoelig. Als kinderen goed konden schrijven, zouden ze schrijven zoals hij.
De derde bestseller die ik heb gekocht is Ik haal je op ik neem je mee van Niccolo Ammaniti. Er zijn tien miljoen exemplaren van verkocht.
Ik ga ook iets van die Japanner kopen, kom, hoe heet hij.
Ja, hoe heet ie ook alweer, kom, het lijkt op de naam van die andere man, of was het nou de naam van een vrouw, het klinkt een beetje als ooeua, of nee, meeer als eieww, de laatste lettergreep van zijn naam. he, ik kom er net niet, t ligt op het puntje van mijn tong, of beter gezegd, op het puntje van mijn geest, of toch meer in het midden van mijn hersens, dat het er niet uitwil, uit de omheining van mijn hoofd.
BeantwoordenVerwijderen