Ik wist toen nog niet wat houden van was

Granaatappelhart (broche van Salvador Dalí)

Z.: "Na hoeveel jaar begon je van mij te houden?"
Ik: "O, meteen! Ik hield al van je toen je nog in de buik zat."
Z.: "Maar ik hield toen nog niet van jou. Ik wist toen nog niet wat houden van was."

 

Uit een gesprekje met Z. (9)

Over verplaatsing

Het Engelse woord voor bank

Hier zie je M.'s (12) worsteling met het Engelse woord voor divan of bank.
Ze had een proefwerk.
Ze begon met cuch.
Dat streepte ze door, terecht.
Daarna kwamen cutch en couth, ook doorgestreept.
Toen noteerde ze: couch. 
Dat was goed! 
Maar nee, toch maar niet.
Vervolgens kwamen nogmaals cuch en cutch, coch en tenslotte dan toch maar weer cutch.
Ja, dat moest 't zijn.

Veranderen is moeilijk

Het alter ego Superman

Iemand die ik ken heeft een alter ego. Het is in de loop der jaren gegroeid. Het heeft niks te maken met een ziekelijke psychische toestand (dissociatie). Het is meer een alter ego van artistieke aard, dat af en toe ook in niet-artistieke zin van pas komt. Zoiets wil ik ook wel. Als je bepaalde tekortkomingen hebt, zoals ik, dan kun je ernaar streven om te veranderen. Maar veranderen is moeilijk. Zelfs heel moeilijk. Onmogelijk, welbeschouwd. Een alter ego oprichten heeft meer kans van slagen. Het oorspronkelijke ego kan dan gewoon blijven doormodderen zoals het gewend is.

Onderbrekingen zijn verontrustend

Perenboomgaard

Er was nog een kwartier te gaan tot het nieuws van acht uur.
Zou ik alvast beginnen met het schillen van de peren (ongeveer een half uur werk) of zou ik ermee wachten tot na het nieuws?
In verband met mijn psychologie op basis van onze perceptie van tijd is dat geen gekke vraag.
Omdat ik niet hou van onderbrekingen, ben ik in deze situatie – peren, nieuws – geneigd om te denken: eerst maar het nieuws, en daarna de peren.
Onderbrekingen zijn ergerlijk, vind ik. Zelfs verontrustend.
Als ik voorzie dat ik iets niet zonder onderbreking of onderbrekingen kan afmaken, dan stel ik het vaak uit tot 's nachts, als iedereen slaapt en onderbrekingen niet erg waarschijnlijk zijn.
Zo doe ik al mijn hele leven.
Maar nu dacht ik: waarom zou ik dat kwartier verspillen met niksdoen? Ik begin gewoon met het schillen van de peren. Als het nieuws erop komt leg ik ze even weg, daarna hervat ik het schillen weer!

En als ik dan dood ben

Lente in Lissabon na de dood van Fernando Pessoa

"Wanneer het voorjaar komt, en als ik dan dood ben, zullen de bloemen net zo bloeien en de bomen niet minder groen zijn dan in het vorige voorjaar."

Fernando Pessoa

Ze zijn op tv gekomen

Z. (9) en haar vriendinnen gingen vanuit een tentje snoep uitdelen aan liederen zingende kinderen.
Het was St. Maarten.
Het was avond.
Ze hadden zeer veel snoep bij zich.
AT5 kwam langs en filmde het tentje.
Ook werden Z. en haar vriendinnen geïnterviewd.
De brandende vraag van de meisjes was: "Komen we op tv? Worden we beroemd?"

De volgende ochtend op AT5

Waar zijn jullie?

Luipaard

"Tancrède, Angelicà, où êtes-vous?"

G. Tomaso di Lampedusa
(uit: Il Gattopardo)

D'un vergadering l'autre

De telgang van paarden is ook geschikt voor vergader-
tafels (foto's Eadweard Muybridge)

Vandaag heb ik vergaderd over soep. Jawel, daar kun je ook over vergaderen.
Ik heb nog nooit zoveel vergaderd als de laatste jaren.
De ene vergadering is nog niet voorbij of er dient zich alweer een volgende aan.
Mijn compagnon P. en ik – van Binst & Onderwijl Enterprise¹ – zijn bezig met het ontwerpen van een vergadertafel die kan rennen. Van de ene vergadering naar de andere, door de gangen van een bedrijf, door de straten van een stad!
Zo'n tafel heeft het druk.
Volgens Karel van het Reve was vergaderen voor de talentlozen: "Vergaderen is voor de talentlozen," schreef hij.
Niets is minder waar. Ik heb zelden zoveel plezier gehad en zoveel voor elkaar gekregen als nu, nu ik behoor tot de mensen die vergaderen. Er wordt wel eens gezegd dat vergaderen en creativiteit niet samengaan. Hier speelt het oude, hardnekkige, heroïsch-romantische waandenkbeeld van het individu op.

¹ "Binst" is Vlaams voor onderwijl

Wie wil er nou vis?

De soepschildpad (Chelonia midas) is natuurlijk een
 bedreigde soort

Donderdagavond 28 november op de KNSM Sociëteit: Soep! 

'Prachtige Soep, zo graag gezien
In een hete soepterrine!
Wie snelt niet toe op deze roep?
Soep van de avond, prachtige Soep!
       Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aaa-ha-havond!
       Prachtige, prachtige Soep!'

Een herfstavond met en over soep.
Tussen de gangen door: gastronomische en gastrosofische optredens van:
Anya van de Wetering van de Soepkalender,
Jonah Freud van de Kookboekhandel en
Jérôme Gommers van Jérôme Gommers. 

'Prachtige Soep! Wie wil er nou vis,
Wild, of wat er verder is?
Wie geeft niet graag zijn laatste spie
voor een lepel vol prachtige Soep?
      Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aaa-ha-havond!
     Prachtige, prachti-GE SOEP!'* 

Donderdag 28 november aanstaande: een ongebonden avond op de KNSM Sociëteit. 
Meer informatie volgt snel.  

* Droefgeestig liedje uit Alice in Wonderland, snikkend ten gehore gebracht door de nepschildpad.

Traditie is het bloed van de geschiedenis

Er gaan vaak dingen mis op de KNSM Sociëteit.
Wij verzetten ons tegen deze traditie, maar anderzijds: traditie is het bloed van de geschiedenis.¹ 

Een haai zwemt door de lucht op de KNSM Sociëteit

¹ Uit: Salvador Dalí, The Secret Life of Salvador Dalí, Vision Press Limited, 1976.