Rozenkrans

Niemand kan meer een greintje schuld verdragen.
Bij het kleinste spatje op het schuldvrije blazoen is er meteen een totale opstand van de persoon.
Komt het doordat er geen magische (religieuze) rituelen meer zijn om de onaangename schuld-gevoelens langs formeel-bovennatuurlijke weg af te voeren?
Hebben wij de wonderbaarlijke, imaginaire, onuitputtelijke goden misschien toch nodig voor onze geestelijke gezondheid?