Maar waar?

Een heel mooi 2014 gewenst, met alles d´r op en d´r aan.
Op de foto: zelf geknipte en geplakte nieuwjaars-kaart.
Er moet nog wel ergens staan: "Een heel mooi 2014 gewenst, met alles d'r op en d'r aan."
Maar waar?

Ik wist toen nog niet wat houden van was

El Cor Reial, 1953, Salvador Dalí

Z.: "Na hoeveel jaar begon je van mij te houden?"
Ik: "O, meteen, liefje. Ik hield van je zodra ik je zag. Ik hield al van je toen je nog in de buik zat."
Z.: "Maar ik nog niet van jou, want ik wist toen nog niet wat houden van was."

 

 Uit een gesprekje met Z. (9)

Over verplaatsing

Het Engelse woord voor bank

Hier zie je M.'s (12) worsteling, tijdens een proefwerk, met het Engelse woord voor divan of bank. Ze begon met cuch. Dat streepte ze door, terecht. Daarna kwamen cutch en couth, ook doorgestreept. Toen noteerde ze: couch. 
Dat was goed lieverd! 
Maar nee, toch maar niet, bij nader inzien. Vervolgens kwamen nogmaals cuch en cutch, coch en tenslotte dan toch maar weer cutch. Ja, dat moest 't zijn.

Veranderen is moeilijk

Iemand die ik ken heeft een alter ego. Het is in de loop der jaren gegroeid. Het heeft niks te maken met een ziekelijke psychische toestand (dissociatie). Het is meer een alter ego van artistieke aard, dat af en toe ook in niet-artistieke zin van pas komt. Zoiets wil ik ook wel. Als je bepaalde tekortkomingen hebt, zoals ik, dan kun je ernaar streven om te veranderen. Maar veranderen is moeilijk. Zelfs heel moeilijk. Onmogelijk, welbeschouwd. Een alter ego oprichten heeft meer kans van slagen. Het oorspronkelijke ego kan dan gewoon blijven doormodderen zoals het gewend is.

Onderbrekingen zijn verontrustend

Er was nog een kwartier te gaan tot het nieuws van acht uur. Zou ik alvast beginnen met het schillen van de stoofperen (ongeveer een half uur werk) of zou ik ermee wachten tot na het nieuws? In verband met mijn psychologie op basis van onze perceptie van tijd is dat geen gekke vraag.
Omdat ik niet hou van onderbrekingen, ben ik in zo'n situatie – stoofperen, nieuws – geneigd om te denken: eerst maar het nieuws, en daarna de stoofperen. Onderbrekingen zijn ergerlijk, vind ik. Zelfs een tikje verontrustend. Als ik voorzie dat ik iets niet zonder onderbreking of onderbrekingen kan afmaken, dan stel ik het vaak uit tot 's nachts, als iedereen slaapt en onderbrekingen niet erg waarschijnlijk zijn. Zo doe ik al mijn hele leven.
Maar nu dacht ik: waarom zou ik dat kwartier verspillen met niksdoen? Ik begin gewoon met het schillen van de stoofperen. Als het nieuws erop komt leg ik ze even weg, daarna hervat ik het schillen weer!

Over schaken

Ik volg de tweekamp om het wereldkampioenschap schaken tussen Viswanathan Anand en Magnus Carlsen in de stad Chennai in India. Het is voor het eerst dat er geen Rus meedoet in een tweekamp om de wereldtitel. Ik zit er nog over te denken wat dit te betekenen heeft. Hieronder zie je een enerverend fragment (let vooral op Magnus Carlsen):

Ze zijn op tv gekomen

Inderdaad zijn de vier vriendinnen in hun tentje op tv gekomen (in het ochtendnieuws van AT5).

Komen we op tv?

Het snoeptentje. Links: camera van AT5

Z. (9) en haar drie vriendinnen gingen op de dag van Sint Maarten vanuit een tentje snoep uitdelen aan liederen zingende kinderen. Ze hadden zeer veel snoep bij zich.
Het snoeptentje was een groot succes. AT5 kwam langs en filmde het tentje. Ook werd er geïnterviewd.
Nu is de brandende vraag van de meisjes: Komen we op tv? Worden we beroemd?

D'un vergadering l'autre

Vandaag heb ik vergaderd over soep. Jawel, daar kun je ook over vergaderen. Ik heb nog nooit zoveel vergaderd als de afgelopen jaren.
De ene vergadering is nog niet voorbij of er dient zich alweer een volgende aan.
Mijn compagnon P. en ik – van Binst & Onderwijl Enterprise¹ – zijn bezig met het ontwerpen van een vergadertafel die kan rennen. Van de ene vergadering naar de andere, door de gangen van een bedrijf, door de straten van een stad!
Zo'n tafel heeft het druk.
Volgens Karel van het Reve was vergaderen voor de talentlozen: "Vergaderen is voor de talentlozen," schreef hij.
Niets is minder waar. Ik heb zelden zoveel plezier gehad en zoveel voor elkaar gekregen als nu, nu ik behoor tot de mensen die vergaderen. Er wordt wel eens gezegd dat vergaderen en creativiteit niet samengaan. Hier speelt het oude, hardnekkige, heroïsch-romantische waandenkbeeld van het individu op.

 

De telgang, ook geschikt voor vergadertafels
(filmpje Eadweard Muybridge)

 

¹ "Binst" is Vlaams voor onderwijl

Wie wil er nou vis?

Donderdagavond 28 november op de KNSM Sociëteit: Soep!

'Prachtige Soep, zo graag gezien
In een hete soepterrine!
Wie snelt niet toe op deze roep?
Soep van de avond, prachtige Soep!
       Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aaa-ha-havond!
       Prachtige, prachtige Soep!'

Een herfstavond met en over soep.
Tussen de diverse gangen door: gastronomische en gastrosofische optredens van Anya van de Wetering van de Soepkalender, Jonah Freud van de Kookboekhandel en Jérôme Gommers van Jérôme Gommers.

'Prachtige Soep! Wie wil er nou vis,
Wild, of wat er verder is?
Wie geeft niet graag zijn laatste spie
voor een lepel vol prachtige Soep?
      Pra-hachtige Soe-hoep!
Soe-hoep van de aaa-ha-havond!
     Prachtige, prachti-GE SOEP!'*

Donderdag 28 november aanstaande: een ongebonden avond op de KNSM Sociëteit. 
Meer informatie volgt snel.

* Droefgeestig liedje uit Alice in Wonderland, snikkend ten gehore gebracht door de nepschildpad.

Traditie is het bloed van de geschiedenis

De avond met schrijver Daan Remmerts de Vries op de KNSM Sociëteit was een groot succes, op enkele kleine puntjes na. Er gaan vaak dingen mis op de KNSM Sociëteit.
We verzetten ons uit alle macht tegen deze traditie, maar aan de andere kant: traditie is het bloed van de geschiedenis.¹
Hoogtepunten van de avond waren:
– een filmpje van een Indiase dierentuin zonder dieren;
– een haai.

De haai

¹ Uit: Salvador Dalí, The Secret Life of Salvador Dalí, Vision Press Limited, 1976.

Ik beroof je van je vrijheid

Iemand die Jaron Lanier heet zegt: "Wie jij bent beïnvloedt welke keuzes je krijgt aangeboden door Facebook en Google. Dus je denkt dat je op onderzoek uit gaat op het internet, vrij om te gaan en te staan waar je wilt, maar in werkelijkheid word je gestuurd. Je krijgt oogkleppen op. Je ziet alleen bepaalde informatie. Door micromanagement van je keuzes – de nieuwste en meest subtiele vorm van knechting – bedreigen Facebook en Google de vrijheid meer dan welke censor ook. Ze verdienen geld door te bepalen wat mensen kunnen weten. Google en Facebook zeggen: 'Doe wat je wilt, maar ik heb invloed op al jouw keuzes, en ik stuur je geleidelijk de kant op die ik wil. Ik beroof je van je vrijheid door je de illusie van vrijheid te bieden.'"

Uit: Tegenlicht

Vroeger heetten veel jongens Hans

Toen ik dertien jaar was stond ik voor het eerst in een grote tennisfinale. Groot naar kinderbegrippen bedoel ik.
Ik moest tegen een jongen die veel ouder was dan ik.
Hij heette Hans.
Vroeger heetten veel jongens Hans.
Tegenwoordig wordt de naam niet meer aan jongens gegeven.
Ik was zenuwachtig voor de finale. Mijn rackets legde ik 's avonds bij me in bed. De volgende ochtend was ik uitgeput door de spanning en de slapeloosheid.
Ik won. Ik kreeg de beker, die al klaar stond op een tafel. Ernaast lag de medaille voor de tweede plaats. De tennisleraar hing de medaille om de nek van Hans.
Mijn vader lag toen in het ziekenhuis. Ik ging meteen naar hem toe om de beker te laten zien. Het ziekenhuis was niet ver van de tennisbaan. Mijn vader lag in een bed met veel apparaten eromheen. Af en toe kwam er een zuster. Ik was ervan overtuigd dat de beker mijn vader goed zou doen. Dat daardoor zijn hart weer op krachten zou komen, wat gebeurde. Het was een magische beker. Ik heb hem nu nog, hij staat op de boekenplank in mijn studeerkamer. Hij is klein. Maar wat leek hij toen groot!

Over twee vormen van onwetendheid

Ik heb iets belangrijks ontdekt.
Ik had een crisis omdat ik dit belangrijke nog niet ontdekt had.
Ik was ernaar op zoek.
Het lag binnen handbereik maar ik kon het niet te pakken krijgen.
De crisis zorgde ervoor dat ik het te pakken kreeg.
Een crisis is iets goeds.
Je hebt geen wapens meer.
Je wordt overmeesterd door het niet-willen-weten of juist door het graag-willen-weten.
Beide vormen van onwetendheid kunnen je leven tijdelijk ontwrichten.
De crisis ging over de liefde. Je moet niet denken dat je in kwesties van de liefde automatisch goed handelt. Zoveel vertrouwen moet je niet hebben in de liefde, en ook niet in jezelf.

Als we naar buiten keken

Mijn laatste boek is nu te koop als eBoek.
Het heet Trouw is de andere wang.
Het gaat over de begeerlijkheid van roem.
Het is de moeite waard om het te kopen en te lezen.
Ik kreeg er een literaire prijs voor.
Van het aan de prijs verbonden geldbedrag kocht ik een houten vloer.
Op een ochtend laadde een vrachtwagen de houten vloer uit op de stoep voor ons huis. Het kostte me veel tijd om de vloer boven te krijgen. Ik was helemaal bezweet. Oef, wat waren die planken zwaar!
Toen ik aan het boek begon woonden we aan de rand van IJburg. We hadden twee verdiepingen van elk honderd vierkante meter en we hadden vier buitendeuren.
Als we naar buiten keken zagen we zandvlakten, het IJsselmeer en weidse luchten met jagende wolken. De wind blies bergen zand ons huis in onder de deuren door.

Waar is dat ijzeren geheugen gebleven?

Potjomkintrappen in Odessa

1.
Stel je voor, je bent een Rus. Een goed deel van al het land op aarde is van jou. Je hebt zo veel land, dat je geen geld meer nodig hebt. In het ene deel van je rijk is het winter, in het andere zomer. Je kunt de halve aardbol bereizen zonder je paspoort mee te nemen.
De pleinen in je grote steden zijn zo reusachtig dat het betreden ervan een kosmische ervaring is. De grootste schrijver die ooit geleefd heeft is er eentje van jou. Ik doel hier natuurlijk op niemand minder dan Gogol (maar we moeten Poesjkin ook niet vergeten).
Je hebt de tsaren overleefd en Lenin en Stalin. Behalve Gorbatsjov waren tot nu toe al je leiders usurpators. En bijna al je mannen zijn alcoholist. Het zijn dan ook niet de minste dranken die er gestookt worden: "Groetjes van Gorbatsjov", "Tranen van een Komsomolmeisje". 
Je rivieren zijn zo allemachtig groot en breed, je winters zo koud, je seizoenswisselingen zo indrukwekkend en melancholiek. En Konstantin Paustovski is een landgenoot. En ook Shostakovitsj de dappere nagelbijter. En een van je duizend steden heet Odessa. Ach!
Wat moet je dan denken van Nederland? 

2.
Recept voor Tranen van een Komsomolmeisje:
Lavendel (15 gr)
Verbana (15 gr)
Berkelhaarwater (30 gr)
Nagellak (2 gr)
Mondspoelmiddel (150 gr)
Limonade (150 gr)
Een takje kamperfoelie om mee te roeren. 

3.
De schrijver Venedikt Jerofejev schrijft over dit drankje:
"Iemand die gewoon maar wodka drinkt, behoudt én z'n gezonde verstand én z'n ijzeren geheugen, of het omgekeerde gebeurt, hij raakt in één keer allebei kwijt. Maar met Tranen van een Komsomolmeisje krijg je gewoon iets idioots: als je daar honderd gram van zuipt, van die tranen, hou je een geheugen als een ijzeren pot, maar je gezonde verstand is foetsie. Drink je nog eens honderd gram, dan sta je van jezelf te kijken: waar komt al dat gezonde verstand zo ineens vandaan? En waar is dat ijzeren geheugen gebleven?"

Het verlichte schip zag er luisterrijk uit

Ik was 's avonds nog even naar Albert Heijn gegaan om brood en roosvicee voor de meisjes te halen.
En spek. 
Ik woon in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam.
Dit gebied bestaat uit drie schiereilanden die met elkaar verbonden zijn door bruggen.
Toen ik terug naar huis fietste via de Oostelijke Handelskade¹ zag ik in de verte de lichten van een net afgemeerd cruiseschip. Het was al donker. Het verlichte schip zag er luisterrijk uit. Alsof een groot feest was binnengevaren in het donkere Amsterdam.
Ik fietste erheen. Ik kon de aantrekkingskracht van het verlichte schip gewoon niet weerstaan.
Het schip was gebouwd op de roemrijke Meyerwerf in Papenburg. Het lag met enorme touwen verankerd aan de kade en de reizigers verlieten het schip in kleine, verspreide groepjes.
Morgen of overmorgen vertrekt het schip weer. Dan zal haar melancholieke afscheidsroep in heel het Oostelijk Havengebied te horen zijn. 

¹ De schrijver Joseph Conrad over de Oostelijke Handelskade in The Mirror of the Sea (1906)

Hij was jonger dan ik

Iemand die ik ken, M., was naar Wenen gegaan.
Ik ben nog nooit in Wenen geweest, hoewel het in zekere zin mijn geboortestad is.
Hierover later meer.
Ik vroeg M. of hij foto's wilde nemen van het huis aan de Rasumofskygasse waar de schrijver Robert Musil woonde.
Hij woonde daar van 1921 tot 1938.
Ik mag Robert Musil graag, ook al heb ik hem nooit gekend. Hij was al vijftien jaar en 27 dagen dood toen ik geboren werd.
Er war jünger als ich.

Toen kwam de scène met het wilde zwijn

De twee acteurs in Escape Plan

Escape Plan is een film met mijn favoriete acteur Arnold Schwarzenegger.
Het is jammer hij nooit een film met Woody Allen heeft gemaakt.
Ook doet mee: Sylvester Stallone.
Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone zitten in een zwaar bewaakte gevangenis en ze gaan samen ontsnappen.
Dit is mijn favoriete filmthema.
Mijn hele leven is een mislukte ontsnappingspoging. Maar ik geef niet op, geheel in de strijdvaardige geest van Buffalo Bill, die zei: "My first plan of escape having failed, I now determined upon plan B."
Ik zag Sylvester Stallone vandaag in de film Rambo, First Blood. Ik zat te kijken met M. (12).
M. begreep aanvankelijk niet waarom ik het een leuke film vond. Al dat geweld, al dat bloed. Maar toen kwam de scène met het wilde zwijn.
Rambo zit op een hoge tak in een boom, met een zelfgemaakte speer in zijn handen. Onder de boom waar Rambo in zit, scharrelt een wild zwijn en Rambo springt met speer en al naar beneden, boven op het wilde zwijn. Even later zie je Rambo door het woud lopen met een groot stuk gevild wild zwijn op zijn schouder.
Daar zag M. ook de grap wel van in.

Natte droom van een astronoom

Zwart gat / Foto Event Horizon
Telescope ESO / Wikipedia

Vandaag zei een astronoom op tv het volgende over het ontstaan van het universum: "De oerknal is misschien de flipside van een zwart gat."

De koelste krant van Nederland

Mamie Eisenhower in de Refrigerator
Room van het Witte Huis.

Met honderden miljoenen koelkasten, verspreid over de hele wereld, beschikt The Refrigerator Gazette¹ over een uitgebreid en fijnmazig journalistiek netwerk. Er kan geen revolutie uitbreken of er is wel een koelkast in de buurt. En ook in de directiekamers van grote multinationals staat er eentje van ons te snorren.
En in de huizen van beroemde filmsterren.
En in het Witte Huis.
En in het Kremlin.
The Refrigerator Gazette: always on the spot. 

¹ De Refrigerator Gazette werd opgericht op 5 maart 2011

We kunnen niet meer van toeval spreken (ingezonden brief)

Alfred Nobel

Geachte heer Bekkers,

Al geruime tijd lees ik met grote interesse de artikelen op uw blog.
Ik wilde u even wijzen op een artikel uit de Volkskrant van vandaag, 11 oktober 2013. Misschien heeft u het al gelezen, maar indien dit niet het geval is, is het zeker van groot belang voor u dit alsnog te doen. Wellicht heeft u de Volkskrant van vandaag in huis. Dan kan het geen kwaad op pagina 2 te kijken, waar het voornoemde artikel te vinden is. Want in dit artikel wordt een opmerkelijk – bijna onwrikbaar – verband aangetoond tussen auteurs die bij uitgeverij De Geus publiceren en de Nobelprijzen voor de Literatuur en de Vrede. Het geval wil namelijk, dat relatief onbekende auteurs die door de oprichter van uitgeverij De Geus, de heer Eric Visser, in zijn fonds werden opgenomen, nadien bovengemiddeld vaak de Nobelprijs voor de Literatuur of de Vrede mochten ontvangen. De heer Eric Visser kreeg dat al acht keer voor elkaar.
Waardoor we niet meer van toeval kunnen spreken. Er is sprake van een naar het zich laat aanzien oorzakelijk verband tussen uitgegeven worden bij De Geus en een latere toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur of de Vrede.
Vooralsnog moeten we in het midden laten of de heer Eric Visser een ongekend fijn neusje voor vrede en literatuur heeft, óf dat de comités die beslissen over de toekenning van de Nobelprijzen voor Literatuur en Vrede simpelweg de auteurslijst van De Geus raadplegen.
Hoe het ook zij, omdat twee van de drie romans die u publiceerde bij De Geus zijn verschenen, zoals u uiteraard zelf weet, dient u, als relatief onbekende auteur, de komende jaren rekening te houden met de mogelijkheid van een bericht uit Stockholm.
Misschien overweegt u, bij gelegenheid van toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur of de Vrede, een feestje te geven op de KNSM-sociëteit (waarvan u, begrijp ik, mede-oprichter bent)?
Welke van de twee prijzen zou trouwens uw voorkeur hebben, als ik zo vrij mag zijn daarnaar te informeren? Of houdt u ook rekening met de mogelijkheid dat u ze alletwee tegelijk krijgt toegekend? Ik houd mij dan graag aanbevolen een uitnodiging te ontvangen voor voornoemd feestje,

met de meeste hoogachting,

Michiel Mastenbroek (liefhebber van vrede en literatuur)

Georg Wilhelm Friedrich Hegel zei: "Alles ist zum verzehren"

De kentheorie of epistemologie kent een lange geschiedenis en gaat over de vraag: wat is kennis?
Er is geen filosoof die zich niet met dit vraagstuk heeft bezig gehouden.
Ook de Spanjaard Salvador Dalí heeft zich ermee bezig gehouden. Hij zei: "De enige manier om kennis te verwerven over iets – wat dan ook – is door het op te eten."
Een heel eigen kijk op de zaak.
Vandaag verscheen deel 1 van een nieuwe biografie van de Beatles, geschreven door Mark Lewisohn: The Beatles, All These Years, Volume One: Tune in.
Duizend pagina's. En dat is nog maar deel 1. Ik zag een interview met Lewisohn. Ik lag op de bank tv te kijken vanwege het stoppen met roken. En ik moest denken aan Dalí's uitspraak. En ook aan een uitspraak van Georg Friedrich Wilhelm Hegel: "Alles is zum verzehren."

Melancholie die geen tegenspraak duldt

Simon Carmiggelt

In 1965 begon Simon Carmiggelt korte verhalen voor te lezen op tv.
Ik was toen zeven jaar.
Ik woonde nog thuis.
Mijn moeder keek soms naar een kronkel (zo werden de korte verhalen van Simon Carmiggelt genoemd).
Ik kon zijn stem en verhalen niet goed verdragen.
Misschien was het zijn melancholie die geen tegenspraak duldde.
Bij Van Oorschot is nu een boek verschenen met columns van Simon Carmiggelt: Carmiggelt gedundrukt.*

* Naar een versje van Carmiggelt zelf: "Hij zag zich al gedundrukt door van Oorschot / En mompelde: 'Ga ik dan niet teloor, God?'"

Beïnvloedt het woordgebruik van astronomen de omvang van het heelal?

De Melkweg

Ik kijk soms naar tv-programma's over het universum.
In deze programma's komen mensen aan het woord die graag begrippen gebruiken als:
– onvoorstelbaar;
– verbijsterend;
– ongelofelijk; 
– mindblowing;
– onmeetbaar;
– onbegrensd;
– ontzaglijk;
– peilloos;
– immens.
Heel hun wezen is erop gericht om dit soort woorden te gebruiken.
Je ziet hoe genotvol het voor ze is.
Als er geen mensen bestonden die graag zulke woorden gebruiken, dan was het universum mogelijk kleiner.
Het is de moeite waard om eens een onderzoek te doen naar de invloed van deze taalfetish op de omvang van het heelal.

Over films

Ralph Fiennes, de acteur
die Voldemort speelt

1.
M. (12) droomde van Voldemort, de duisterling uit Harry Potter. Ze raakte hem aan in haar droom. Hij voelde aan als chips: "Ik had van die kruimels aan mijn vingers als bij chips."

2.
Ik zag op tv een film getiteld Hemel. Een mooie jonge vrouw ging almaar uit de kleren. 
Ik zei tegen M. (41), die naast me zat: "Wat erg voor de ouders van die vrouw."
Het lijkt me een zinnig criterium bij het beoordelen van Nederlandse films: is het erg voor de ouders of niet?

Gelieve me te vinden

Ansichtkaart gepost in 1912
en bezorgd in 2012

Twee jaar geleden werd de rechterspiegel van mijn auto eraf gereden.
Hij werd er niet helemaal afgereden, hij hing nog aan een draadje.
Degene die het gedaan had liet geen briefje achter.
Maar deze week zat er opeens een briefje achter de ruitenwisser.  Er stond op: 

Ik crashte spiegel.
Gelieve me te vinden.
Ik ben aan het werk 8-17.
Zie visitekaartje.
Mijn telefoonnummer is: (...)"

Over twee jaar ga ik hem of haar maar eens bellen.

Onze lichamen zijn ruimtepakken

De regisseur Alfonso Cuaron zei vandaag in de krant:
"Uiteindelijk zijn we alleen in het universum. Niet als soort, maar als individu. Onze lichamen zijn ruimtepakken. Als je geluk hebt bestaat er enige radiocommuni-catie met een ander persoon die opgesloten zit in net zo'n pak. Verder is er niks behalve leegte."
Wat een benauwd idee over het leven op aarde, Alfonso!

Het is een ongelukkig gekozen woord

Eerste editie van Brave New World

Ik heb een mooie Gazelle met trommelremmen.
Eerder schreef ik al over de Handhaving.
Bij het woord Handhaving moet ik denken aan:
– het boek 1984 van George
   Orwell;
– het boek Brave New World van
   Aldous Huxley;
– de film Metropolis van Fritz
   Lang.
Het is een woord dat je fluisterend wil uitspreken, zodat niemand het hoort (de muren hebben oren).
Het is een woord dat oproept tot ondergronds verzet.
Het is een ongelukkig gekozen woord voor een nuttige gemeentelijke dienst in Amsterdam die allerlei zaken controleert.
De Handhaving laat altijd netjes een stikker achter, zodat je weet dat alles gezien en gecontroleerd is.
Er zijn stikkers in allerlei kleuren en vormen.
Vanmorgen was er op mijn Gazelle een oranje stikker van De Handhaving geplakt. Er stond op: "Fietsen in deze staat worden verwijderd. Als deze fiets er over zeven dagen nog staat, dan wordt hij verwijderd."

Pootje baden in de eindeloosheid

De dag duurt erg lang nu ik gestopt ben met roken.
Wat zitten er veel uren in een dag!
Na een paar uur heb ik alles gedaan waar ik normaal een hele dag over doe. Een zee van tijd strekt zich voor me uit en de rest van de dag bestaat uit pootje baden in de eindeloosheid.
Af en toe een plat steentje over de eindeloosheid keilen.

Over Paul Virilio de dromoloog

Paul Virilio's

Ik heb een zwak voor mensen die alles zo ingewikkeld maken dat ze nieuwe woorden moeten verzinnen om zich uit de moeilijkheden te redden.
Met als paradoxaal resultaat een zekere verheldering.
Peter Sloterdijk is zo iemand.
En ook de Franse dromoloog Paul Virilio.
Dromologie betekent: leer van de weg of de beweging. Bij uitbreiding: leer van de snelheid. Bij nog verdere uitbreiding: leer van de tijd.
Paul Virilio heeft dit woord natuurlijk zelf bedacht.
Ik moest aan hem denken toen ik in de Maserati Quattroporte van O. zat.
Zoals veel denkers wordt Virilio pas mentaal actief als hij een of andere catastrofe voor zich ziet.
In The politics of the very worst (1999) schrijft hij: "De uitvinding van een nieuw soort technologie is ook steeds de uitvinding van een nieuw soort ongeluk. Zo stevenen we af op een integrale, allesomvattende rampspoed waarin de hele wereld betrokken zal zijn. Alles wordt in gereedheid gebracht voor het Grote Ongeluk van de mensheid."
Later meer hierover.

De motor brulde

Vandaag heb ik in een Maserati Quattroporte gereden. Ik zat niet zelf achter het stuur. M'n oude huisgenoot O. zat achter het stuur. Hij is de eigenaar van de machine. We reden op de snelweg. Andere weggebruikers gingen opzij. Allemachtig, wat een machine. En wat een diabolisch logo. En de motor brulde.

De horizontale manier van erbij zijn

Een paar dagen geleden zei de heer W. in de Tweede Kamer tegen de heer P. : "Wat een zielig, miezerig en hypocriet mannetje bent u toch, meneer P.!"
Ik was erbij toen hij dat zei. Dat wil zeggen, het was live op de tv en ik lag er thuis op de bank naar te kijken (dit is de horizontale manier van erbij zijn).
In het Reglement van Orde van de Tweede kamer staat: "Indien een lid of een minister beledigende uitdrukkingen gebruikt, wordt hij door de voorzitter vermaand en in de gelegenheid gesteld de woorden die tot de waarschuwing aanleiding hebben gegeven terug te nemen."
De voorzitter vermaande de heer W. niet.

Voor wie spelen we eigenlijk?

Doe maar, 1978-1984

Je loopt je lul achterna.
Zo heet een liedje van Doe maar¹.
Op een avond in het jaar 1984 stond er tijdens een concert een jongetje in het publiek.
Hij was niet veel ouder dan zes jaar.
Misschien was hij nog maar vijf.
Hij stond helemaal vooraan tussen de uitzinnige jonge meisjes.
Hij kende alle liedjes uit zijn hoofd en zong ze luidkeels mee.
Die avond stond ook Je loopt je lul achterna op het programma.
"Voor wie spelen we eigenlijk?" vroeg de band zich af.  

¹ Een goeie Nederlandse popgroep.

Zijn appartement is niet groot

Nighthawks

Ik woon op een schiereiland.
Midden op het schiereiland staat een groot gebouw.
Helemaal onderin het gebouw, op een hoek, woont een man.
Zijn appartement is niet groot.
De gordijnen zijn altijd open.
De woning is een en al raam.
Je kunt de bewoner van buiten zien zitten op de bank.
Boven de bank hangt een affiche van Edward Hoppers schilderij Nighthawks.
Het beweeglijke licht van de televisie verlicht de kamer en het affiche.

De tv is een bed

Toen ik nog rookte, rookte ik geen sigaretten als ik tv keek. Dus kijk ik nu veel tv. Dan hoef ik niet aan roken te denken.
Ik kijk zonder kieskeurig te zijn. Films, nieuws, achtergrond, reclames, voetbal, puberruil, dikke mensen, meisjes die fotomodel willen worden, zangconcoursen, de oceanen, kunstenaars, aliens in de oudheid, noem het maar op.
Ik val er steeds bij in slaap. Nu ik in deze toestand ben kan ik wel zeggen dat de tv eigenlijk een bed is. Een bed voor de ogen.

Heb je een vaste relatie?

Er is een televisiereclame van het bedrijf Second Love. De reclame gaat als volgt: "Heb je een vaste relatie? Pleeg overspel, dat maakt je leven spannend."
De geachte afgevaardigde heer van der Staaij van de SGP¹ heeft bezwaar tegen de reclame.
"Overspel schaadt kinderen," zegt hij.
Een bekende seksuologe is het niet met Kees van der Staaij eens.
Zij zegt dat er geen enquêtes of onderzoeken zijn die aantonen dat overspel slecht is voor kinderen.
De heer van der Staaij zegt: "Maar er zijn wel kinderen die aantonen dat overspel slecht is voor kinderen."

¹ Staatkundig Gereformeerde Partij